1. сказаў, што нiкiта яўрэй, а ўсе яўрэi злейшыя ворагi нямецкай нацыi.2. валя гаварыла пра машу не надта прыязна, а ён, кiрыла, падумаў i тады, i думае цяпер, што тарас зрабiў правiльны выбар .3. добра помню адно: мы толькi што прачыталi ў газеце, што нямецкiя войскi ўварвалiся ў сталiнград.
1. яна хутка зiрнула па баках, i ён заўважыў, як пад шапкаю чорных даўнавата не стрыжаных валасоў радаснай жвавасцю блiснулi гэткiя ж чорныя, нiбы дзве маслiны, вочы.2. i цяпер, праз многiя гады, пасталеўшы, узмужнеўшы, мы не забываем пра тую крынiчку, i калi бываем у родных мясцiнах, яна, як i раней, вабiць нас да сябе.3. перахажду мост, мiнаю могiлкi, якiя вiдать аж з вескi: жаўцее высокi абрыў ля рачулкi, i высяцца купаю бярозы ўперемешку з соснамi.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Добрый день! составьте из этого сочинение , в плане : 1. вступление, 2. основная часть , 3. заключение. на бел языке. , хорошие ! тэма беларусі ў лірыцы янкі купалы першага паслярэвалюцыйнага дзесяцігоддзя. тэма беларусі з'яўляецца асноўнай у творчасці я. купалы першага паслярэвалюцыйнага дзесяцігоддзя. бацькоўская зямля, родны край, яго веліч і краса, жальба і смутак, яго мінулае, сучаснае і будучае заўсёды хвалявалі паэта. першае паслярэвалюцыйнае дзесяцігоддзе — складаны для паэта перыяд. кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 г., утварэнне бсср і іншыя падзеі не маглі не паўплываць на творчасць я. купалы. прымаючы рэвалюцыю з народных, дэмакратычных пазіцый, паэт не поўнасцю разумеў яе сутнасць, асуджаў яе.у час, калі пад пагрозай аказалася не толькі духоўнае, але і фізічнае існаванне нацыі, адраджэнская тэма ў творчасці я. купалы паступова затухае, адыходзіць на другі план. іцкія парадкі не спрыялі творчаму настрою: на працягу 1916—1917 гг. да восені 1918 г. я. купала не напісаў ні аднаго верша. кожны твор поўны вялікай праўды жыцця, выклікае шчырыя парывы пачуццяў і новыя ўзлёты думкі. i ніводзін радок багатай купалавай спадчыны не ашукае нашага даверу. характер і светапогляд будучага паэта з юных гадоў фармаваўся пад уплывам працоўнага жыцця. ён у маладыя гады выхадзіў уздоўж і ўпоперак амаль усю беларусь. на панскіх броварах вывучаў азбуку жыцця, а з народных крыніц чэрпаў увасобленыя ў песнях, казках, паданиях мілыя сэрцу вобразы роднага краю. выключнай сілы паэтычны талент падаравала янку купалу прырода. а першая руская буржуазна-дэмакратычная рэвалюцыя гэтаму таленту адкрыцца перад людзьмі, абудзіла няўрымслівае жаданне «сэрца мільёнаў падслухаць біцця», каб выявіць рост сацыяльна-палітычнай і нацыянальнай свядомасці працоўных, выказаць голасна, ледзь не на ўвесь свет іх волю «людзьмі звацца». разнасцежанае акно купалавай паэзіі як бы асвятляе тыя шляхі, якімі ішла ўся беларуская літаратура да свайго сённяшняга росквіту. цяжка ў творчасці паэта вылучыць асобныя тэмы. не гэта ставілася ў сачыненні. тут хацелася паказаць творчую эвалюцыю мастака янка купала арганічна аб'яднаў у сваей творчасці шырыню гістарычнага кругагляду з вострым адчуваннем сучаснасці. паэт стаў звонкай песняй свайго народа, яго чыстым і непадкупным сумленнем. не адно пакаленне паэтаў прыйшло ў беларускую літаратуру пасля купалы, прыйшло з новым вопытам жыцця, з высокім узроунем адукацыі, але ўсе роўна мастакі зноў звяртаюцца да купалаўскай паэзіі як да узору магутнай знітаванасці грамадзянскіх, маральных, эстэтычных каштоўнасцяў. ён не выбіраў з жыцця паэтычнае, ён бачыў жыццё, вартае паэтычнага ўзнаўлення. быць сучасным — для яго азначала быць з часам, у якім жывеш. i ён быў з часам, у якім жыў, застаецца і застанецца з часам, у які жывуць яго нашчадкі. купала не крывіць душой, а творча адлюстроўвае жыццё ва ўсёй складанасці і супярэчлівасці. аўтар паважае свой талент і свайго чытача. ён праўдзіва выражае свае думкі і пачуцці, нават калі яны не з афіцыйнымі і, застаецца верным праўдзе жыцця.
1.сказаў, што нiкiта яўрэй, а ўсе яўрэi - злейшыя ворагi нямецкай нацыi.
2.валя гаварыла пра машу не надта прыязна, а ён ,кiрыла, падумаў i тады. i думае цяпер, што тарас зрабiў правiльны выбар .
3.добра помню адно: мы толькi што прачыталi ў газеце, што нямецкiя войскi ўварвалiся ў сталiнград.
1.яна хутка зiрнула па баках, i ён заўважыў, як пад шапкаю чорных даўнавата не стрыжаных валасоў радаснай жвавасцю блiснулi гэткiя ж чорныя ,нiбы дзве маслiны вочы .
2. i цяпер праз многiя гады пасталеўшы узмужнеўшы мы не забываем пра тую крынiчку i калi бываем у родных мясцiнах яна як i раней вабiць нас да сябе.
3.перахажду мост ,мiнаю могiлкi, якiя вiдать аж з вескi : жаўцее высокi абрыў ля рачулкi i высяцца купю бярозы ўперемешку з соснамi.