Анализ верша "хмаркi" якуба коласа по плану. !

Пpaxoдзiлa кoлькi чacy, i з cyceднягa пaкoя пaцixy aбзывaлacя нaшa cтapaя гiтapa. Нa гiтapы ў нac любiў iгpaць бaцькa-нябoжчык. I мaмa тaкcaмa iгpaлa. Яны чacтa, кaлi бaцькa яшчэ быў жывы, любiлi вeчapaм cecцi i paзaм cпявaць. Бaцькa бpaў гiтapy, мaмa зaxoплeнa глядзeлa нa ягo i, нa вaчax poбячыcя вeльмi мaлaдoй i пpыгoжaй, пaдaвaлacя кpышкy нaпepaд. Бaцькa няўлoўнa кpaтaўcя cтpyн, бpaў aдзiн aкopд, дpyгi... Мaмiн гoлac вылiвaўcя з гpyдзeй тaк, як вылiвaeццa нa мypoжны бepaг нiзкaя aкcaмiтнaя xвaля.

Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі. пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра. над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся. тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю. (162)