Са словазлучэнняу складзіце сказы. 1. грыбны пах, стаіць у лесе, у лесе восеньскім. 2.імклівыя мурашкі, мітусяцца на дарожцы, на лясной дарожцы. 3.сямейка баравікоу, дужых баравікоу, сядзіць пад ялінай.

1.У восеньскiм лесе стаiць грыбны пах.
2.На лясной дарожцы мiтусяцца iмклiвыя мурашкi. 
3.Пад ялiнай сядзiць сямейка дужых баравiкоу.

1. Выхоўваць душу і сілу пачуццяў - не толькі найцяжкае з мастацтваў, але і найважная справа.
2. Ярчэй было сонца, але мацней пахлі таполі, гучней быў гром, вышэй трава.
3. Вушы рысі нават падчас сну чула лавілі наймалы гук, як радыёантэна ловіць найлёгкія ваганні электрычных хваль.
4. Звон вады быў іншай - цяжэй і без мелодыі.
5. Найвялікі літаратурны аўтарытэт, Горкі ў гутарцы з пісьменнікамі пра рэдакцыйныя справы быў значна больш пачцівы і падатлівы, чым іншы са службоўцаў у "апараце" выдавецтва.
6. Караленка, як ласкавы гаспадар, злічыў сваім абавязкам расказаць некалькі найцікавых выпадкаў са свайго жыцця ў Румыніі.

Паэзія аказвае вялікі ўплыў на жыццё не толькі грамадства, але і асобнага чалавека. Яна перагортвае штодзённыя погляды і меркаванні людзей, усё, што было нязначным, становіцца важным. І наадварот, рэчы, якія раней вылучаліся на першы план, становяцца другараднымі.
Асабіста для мяне паэзія з'яўляецца выратаваннем ад таго свету і часу, дзе я жыву. Азіраючыся вакол, я бачу толькі хлусня і жорсткасць грамадства. Людзі сталі думаць толькі пра сябе, грошы замяняюць сяброў і родных, забойствам дзіцяці ўжо нікога не здзівіш. Часам мне здаецца, што свет сышоў з розуму ...
Таму, каб не зламаць пад цяжарам і прыгнётам гэтых думак і разважанняў, якія толькі ўводзяць у падушаны стан, я імкнуся выплёскваць свае эмоцыі на творчасці. У сваіх вершах або малюнках я паказваю ўсё, што адбываецца ў мяне ўнутры. Для многіх людзей гэта не рашэнне, так як яны баяцца вымовы грамадства на сваю паэзію і таму імкнуцца яе не паказваць. На маю думку, гэта толькі пагаршае іх стан, яны становяцца яшчэ больш замкнёнымі ў сабе, што можа прывесці да адмоўных наступстваў.
Можа быць гэта і дрэнна, але для мяне меркаванне людзей, якія не блізкія мне, абсалютна абыякава. Часта я проста не ўспрымаю крытыку, але не з-за таго, што лічу сваю паэзію дасканалай. А толькі таму, што мяркую, калі вершы ідуць ад сэрца і пішуцца ў парыве эмоцый, іх нельга заганяць у рамкі. Яны як вольныя птушкі павінны парыць у нябёсах, а не быць зняволенымі ў клетках стандартаў.
Роля паэзіі ў маім жыцці? ... Цяжкае пытанне, на які я не магу дакладна адказаць. Паэзія для мяне зняць з сябе негатыўныя эмоцыі, і проба сваіх сіл у творчасці, а часам проста данесці да людзей тое, што не магу выказаць простымі словамі