Вставить буквы и раскрыть скобки я а..хіліўф (у)бок пру..кую галіну – і вачам а..крыўся (не)забыўны малюнак: з..мля св..цілася, з..мля гаварыла. дз..сяткі тонкіх, як сонечны.. промні, ў ускідвалі пад сонца залаты.. пя(с, ш)чынкі, падалі разам з імі на бл..скучыя і, што ўслалі з..млю трохі ніжэй, пра нешта напеўна і згодна апав..далі. ціха ступаючы паміж кам..нёў, я спусціўся (у)ніз. тут раслі, нахіліўшыся, некалькі алешын, а над імі (у, ў)звышалася кучаравая чаромха. дык вось дзе была яна, в..домая сё(н, нн)я н.. аднаму чалавеку на свеце вёска, закатаваная чужынцамі. пры яе жахлівую трагедыю я чуў многа. пад званамі (х, х)атыні на чорных плітах выс..чана побач з імёнамі іншых ахвяраў нашай (з, з)ямлі і яе пакутнае імя. захопл..ны і (у, ў)схвал..ваны, я наблізіўся да крынічкі і апусціўся перад ёй на калені, прыпаў вуснамі да празрыстай с(т, ц)юдзё(н, нн)ай вады. падняўшыся, убачыў на (не)далёкім пагорку абгароджаны высокі камень і пры ім аб..ліск. я стаяў перад жалобным помнікам і нібы сам падаў пад кул..мі катаў. здавалася, я пачынаў разумець, пра што гаворыць крынічка. прагу жы(ц, цц)я нельга знішчыць н..якімі катава(нн, н)мі. помнік быў у гл..біні лесу, на шырокай паляне. сціплы і просты, ён све..чыў пра тое, што тут каліі была вёска дальва і што яеф разам з усімі жыхарамі спалілі

Я адхіліў убок пругкую галіну – і вачам адкрыўся незабыўны
малюнак: зямля свяцілася, зямля гаварыла. Дзясяткі тонкіх, як сонечныя промні, струменьчыкаў ускідвалі пад сонца залатыя пясчынкі, падалі разам з імі на бліскучыя каменьчыкі, што ўслалі зямлю трохі ніжэй, пра нешта напэўна і згодна апавядалі.
Ціха ступаючы паміж камянёў, я спусціўся уніз. Тут раслі, нахіліўшыся, некалькі алешын, а над імі ўзвышалася кучаравая чаромха.
Дальва... Дык вось дзе была яна, вядомая сёння не аднаму чалавеку на свеце вёска, закатаваная чужынцамі. Пры яе жахлівую трагедыю я чуў многа. Пад званамі Хатыні на чорных плітах высечана побач з імёнамі іншых ахвяраў нашай зямлі і яе пакутнае імя.
Захопл.ены і ўсхваляваны, я наблізіўся да крынічкі і апусціўся перад ёй на калені, прыпаў вуснамі да празрыстай студзёнай вады. Падняўшыся, убачыў на недалёкім пагорку абгароджаны высокі камень і пры ім абеліск.
Я стаяў перад жалобным помнікам і нібы сам падаў пад кулямі катаў. Здавалася, я пачынаў разумець, пра што гаворыць крынічка. Прагу жыцця нельга знішчыць ніякімі катаванамі.
Помнік быў у глыбіні лесу, на шырокай паляне. Сціплы і просты, ён сведчыў пра тое, што тут калісьці была вёска Дальва і што яе разам з усімі жыхарамі спалілі фашысты...

ответ У  вершити Мора з вялкай мастацкай слай адлюстравани здим Народнай ревалюци 19051907 рр. Ревалюция васабляецца алегаричних вобразе грознай бури, навальнци, усхваляванага мору, похвал якога штурмуюць старі світло. У вершити Мора самаладства виступавши вобразе гари, а сам цар у вобразе криважернага смока, лютаго чорнага бога, як засланий пекло людзей сонца. Ревалюцийная барацьба малюецца виглядзе зацятай бтви з узброєні ціпків чорнага бога. У заключний Радка вершачи паетеса виказвае віру чу народу, у яго перамогу, яни гучаць як ДМН ревалюцийнай барацьбе.

Цтка, як вядома, була ЛКУ дерло барацьбтоадрадженца, яе зрок хаце бачиць НЕ пакорнага забтага білоруса, а цврдай віл нязломнага змагара за визваленне свойого краю. Так грантни вобразе народу-змагара намалявани вершити Віра білоруса.

Объяснение:

Что такое добро и зло и есть ли между ними чёткая грань? Ох, сколько копий сломали философы, пытаясь найти ответы на эти вопросы! И однозначного решения нет до сих пор.

Поэтому направление «Добро и зло» стоит выбирать выпускникам, которые на итоговом сочинении не хотят писать клишированные размышления, а стремятся как следует порассуждать.

И хотя обычно в школьных работах не рекомендуется высказывать спорных мыслей, которые могут не понравиться проверяющим, для этого направления можно сделать исключение. Тем более что примерные темы располагают к смелым выводам и умозаключениям:

Действительно ли «благими намерениями выложена дорога в ад»?

Может ли один и тот же поступок быть для кого-то добрым, а для кого-то злым?

Прав ли автор цитаты «Добро должно быть с кулаками»?

Почему добрый человек может со временем стать злым, и наоборот?

Что важнее — добрые слова или добрые поступки?

Почему говорят: «Не делай добра — не получишь зла»?

Доброта — это проявление внутренней силы или слабости?

Отчего люди часто неблагодарны к тем, кто искренне желает добра?

Самый добрый человек: мой пример для подражания.

Почему нельзя всю жизнь совершать только добрые поступки?

Конечно, на итоговом сочинении кому-то могут попасться и простые темы, требующие однозначных выводов. Например, недавно в нескольких московских школах одиннадцатиклассники писали сочинение на тему: «Может ли в одном человеке сочетаться добро и зло?» Конечно, может: все мы когда-то совершали как самоотверженные, так и эгоистичные поступки. И даже последний злодей хоть раз в жизни, хочется верить, сделал хотя бы какое-то доброе дело. Как в притче Достоевского о луковке:

Объяснение: