1. я засцилаю дол иглицай, спрадвеку слаулюся жывицай. 2. да ялины, да сасны доктар прыляцеу лясны. 3. маленьки шарык пад лаукай шарыць, збирае крошки, баицца кошки. спишице. падкрэслице аднародные члены. пастауце ад их пытанни да иншых членау сказа па узоры.

У меня ето в учебнике 4 класса 1.Елка 2.Дзяцел3.Мышка

Объяснение:

Цiхан Пратасаiцкi i Iван Лiпскi -- людзi духоуна аблiнава ныя. Яны нецiкавыя i як чалавечыя iндывiдуальнасцi. У iх характарыстыках падкрэслена адно: яны упарта трымаюцца за шляхецтва, нават ставяць пад пагрозу шчасце сваiх дзяцей Грышкi i Марысi. Больш разнабакова паказаны Харытон Куторга. Гэта бывалы, нават "пiсьменны чалавек". Ён не паузбалены пачуцця гумару, досцiпу. Куторга выдае сябе за чалавека свецкага з далiкатнымi манерамi. Ён пры сустрэчы з жанчынамi цалуе iм ручкi, умее спяваць любоуныя рамансы, хiтрэйшы за астатнiх. Маючы 60-i гадовы, ён сватаецца да 17-гадовай Марысi, згаджаецца нават "крыва прысягнуць” супраць Лiпскага, каб Пратасавiцкiя аддалi за яго дачку. Але стары залетнiк трапляе у недарэчнае становiшча. Яго заляцаннi з пагардай адхiляе Марыся.

Зiма скавала рэчак бег,

Iльдом пакрыла лужыны старанна.

Цалуя дрэў ласкава раны,

схавала iх у iскрысты снег.

У новай вопратцы абшар

працягвае да сонца голле.

И раптам стала наваколле

адлюстраваннем нашых мар.

Цудоўныя насталi днi,

i знiкла з сэрца злая скруха.

I льецца зiмнi звон у вуха

чароўнай гэтай цiшынi.

Выпаў у полi чысты снег,

радуюць нас сонцам днi.

Тройкi ў санях хуткi бег

не парушыць цiшынi.

Бьецца ветрык у мае вуха,

слепiць вочы наваколле,

ўляцела з душы скруха,

iнеем заззяла голле.

Ў срэбра з iскрами абшар

апрануў мароз старанна.

Кругам галава ад мар,

загаiлiсь у сэрцы раны.

6 столбиков пойдет?