Education is the emblem of indian society today. nothing is more important to people than education. as a result, more and more students turn up for entrance exams for higher education. the medical field is one of the most favourite fields for higher education amongst indian youth. even though the number of medical colleges is scarce, the number of youth turning up every year for medical entrance exams is humongous. therefore, it becomes very difficult for any student to qualify for top medical colleges to pursue their aspirations. this is where direct medical admissions come in. click here for more info=> >

Мы сустракалiся вельмi рэдка, гады у рады. грыбоу у лесе, хоць касой касi! яны хоць заутра далучылi б чужую тэрыторыю да сваёй, ды рукi кароткiя. перш чым сварыцца, падумай, каб не наламаць залiшне дроу. мой дзед быу не лыкам шыты, усе умеу рабiць сваiмi рукамi. каб не ганяцца за двумя зайцамi, трэба вырашыць, хто з патэнцыяльных жанiхоу табе патрэбны. у чарзе было сапрауднае вавiлонскае стоупатварэнне. вось насмяшыу - наступiу кату на пяту! мужык i жонка - абое рабое. здраднiкi - "пятая калона" любой дзяржавы.

Хлопчык ведаў, што зайца так, як птушаня ў гняздзе, не накрыеш. тут ужо трэба маладзецтва, небывалае здарэнне, - каб ён, такі імклівы, няўлоўны, ды апынуўся ў тваіх руках. але аднойчы такі цуд адбыўся. а што не з зайцам, а з маленькім зайчыкам, дык цуд ад гэтага быў ані крышку не меншы. іх тады, цэлы вывадак зайчанят, не проста знайшлі ў канюшыне, а выкасілі. як жа добра, што не падрэзалі касою! вялікія, хто касіў, кінулі косы і пачалі лавіць зайчанят, што сыпанулі ва ўсе бакі. і смешна так, як завадныя, і не вельмі хутка. цяжка сказаць, як гэта ён сам, той хлопчык, не дагнаў ніводнага. можа, таму, што хацеў палавіць усіх адразу. а аднаго яму далі. рука дарослага трымала зайчаня за вушкі, толькі пальцамі. а шарачок па-немаўлячы пацешна дрыгаў заднімі лапкамі, нібы ад радасці, нібы з усмешкай. хлопчыку сказалі, што зайца няможна браць за спіну, а толькі за вушы, і малы чалавек, з вялікай асцярожнасцю і трывогай, узяў малога зайца так, як трэба браць, адчуў у пальцах і цёплыя лапінкі вушэй, і дрыганне ножак, а потым, ужо без парады дарослых, палажыў яго ў шапку і, нібы ў гняздзе, панёс трушком ды подбегам дахаты