Перевод на а жыў там адзін чалавек. з выгляду так сабе — недалужны, затое на язык бойкі: за словам у кішэнь не лезе. імя ён меў сцяпан, але ўсе звалі яго проста сцёпка. малы, бач, ён быў ростам і шчуплы. дачуўся сцёпка, што аканом шукае пасланца да пана, прыйшоў да яго і кажа: — пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць. рад аканом, ледзь не цалуе сцёпку. даў ён яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў у дарогу. ідзе сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай карчмы не мінае. доўга ішоў ён ці коратка, прыходзіць нарэшце ў новы маёнтак. хацеў сцёпка проста ў панскі дом ісці, ды лёкай спыніў: — ты чаго тут, валацуга, цягаешся! i нацкаваў на яго сабак. сцёпка дастаў з торбачкі кавалак хлеба, кінуў сабакам. тыя і перасталі брахаць. тады сцёпка зноў падышоў да ганка. — што табе трэба? — крычыць лёкай.— тут сам пан жыве! сцёпка пакланіўся лёкаю і кажа: — а мой паночку, а мой даражэнькі, вось жа мне і патрэбен гэты сам пан. я прыйшоў да яго са старога маёнтка. лёкай памякчэў. — добра, — кажа, — я далажу пану пра цябе. але скажы ж ты мне, адкуль ты ведаеш, што і я — пан? — гм, — хітра кашлянуў сцёпка, — бачу: ты пан не пан, а так сабе паўпанак, бо ў цябе лоб нізкі, нос слізкі, от і відаць, што лізаў панскія міскі. узлаваўся лёкай, схапіў сцёпку за каўнер ды давай тузаць. убачыў гэта пан з акна і паклікаў лёкая да сябе. — які там хлоп? — пытаецца пан у лёкая. — ды валацуга нейкі са старога панскага маёнтка, — адказаў лёкай і нізка пакланіўся пану. пан успомніў, што даўно не быў у старым маёнтку. — пакліч яго сюды, — загадаў ён лёкаю. пабег лёкай клікаць сцёпку, а той дастаў капшук, набіў люльку тытунём ды пачаў агонь крэсіць. выкрасіў агню, закурыў люлечку. курыць ды паплёўвае на чысты панскі ганак. — ідзі ў пакоі, цябе пан кліча! — крычыць яму лёкай. — не трасца пана трасе, пачакае, — адказвае сцёпка і пакурвае сабе люлечку. — ды хутчэй жа ты! — злуецца а то пан цябе розгамі — не засячэ! вось дакуру люльку, тады і пайду. чакаў, чакаў пан сцёпку, не дачакаўся. кліча зноў лёкая: — чаму хлоп не ідзе? — люльку, пане, курыць. пан узлаваўся: — гані яго сюды!

А жил там один человек. С виду так себе - хлипкий, зато на язык бойкий: за словом в карман не лезет. Имя его было Степан, но все звали его просто Стёпка. Маленький, видишь ли, он был ростом и щуплый. 
Услышал Стёпка, что эконом ищет посланца к пану, пришёл к нему и говорит: 
- Пошлите меня - я умею с паном разговаривать. 
Рад эконом, чуть не целует Стёпку. Дал он ему хлеба, сала, целую горсть медяков и отправил в дорогу. 
Идёт Стёпка, медяками позванивает, ни одного кабака не пропускает.
Долго он шёл, коротко ли, приходит, наконец, в новое имение. Хотел Стёпка сразу в панский дом идти, но лакей остановил: 
- Ты чего тут, бродяга, таскаешся?
И натравил на него собак. 
Стёпка достал из котомки кусок хлеба, кинул собакам. Те и перестали лаять. Тогда Стёпка снова подошёл к крыльцу. 
- Что тебе надо? - кричит лакей. - Тут сам пан жывёт! 
Стёпка поклонился лакею и говорит: 
- Мой паночек, мой дорогой, вот он же мне и нужен, этот сам пан. Я пришёл к нему из старого имения. 
Лакей смягчился. 
- Хорошо, - говорит, - я доложу пану о тебе. Но скажи же ты мне, откуда ты знаешь, что и я - пан? 
- Хм, - хитро кашлянул Стёпка,- вижу: ты пан не пан, а так себе полупанок, потому что у тебя лоб низкий, нос слизкий, вот и видно, что лизал панские миски. 
Разозлился лакей, схватил Стёпку за воротник и давай трепать. Увидел это из окна пан и позвал лакея к себе. 
- Что там за холоп? - спрашивает пан у лакея. 
- Да бродяга какой-то из старого панского имения, - ответил лакей и низко поклонился пану. 
Пан вспомнил, что давно не был в старом имении. 
- Позови его сюда, - приказал он лакею. Побежал лакей звать Стёпку, а тот достал кисет, набил трубку табаком и начал огонь высекать. Высек огня, закурил трубку. Курит и поплёвывает на чистое панское крыльцо. 
- Иди в покои, тебя пан зовёт! - кричит ему лакей. 
- Не лихоманка пана трясёт, подождёт, - отвечает Стёпка и покуривает себе трубку. 
- Да быстрей же ты! - злится лакей. - А то пан тебя розгами засечёт...
- Не засечёт! Вот докурю трубку, тогда и пойду.
Ждал, ждал пан Стёпку, не дождался. Зовёт снова лакея: 
- Почему холоп не идёт? 
- Трубку, пан, курит. 
Пан разозлился:
- Гони его сюда!

Відповідь:. 1 щастя-це дуже велика радість коли ти цінуєш,що в тебе є. одного разу мені подарували роликові-коньки я була щаслива але коли вони зламались мені стало дуже сумно тому,що я не цінувала їх.

Ярозумію щастя,розумінням що в тебе є.

2.шчасце - вялікая радасць, калі шануеш тое, што маеш. адзін раз, калі мне давалі ролікавыя канькі, я быў шчаслівы, але калі яны зламаліся, мне было вельмі сумна, таму што я іх не цаніў.

Я разумею шчасце, разуменне, якое ў вас ёсць

Пояснення:.я Не знаю зачем я це вставив но в тебе написано беларуська мова

(1 --- це українська мова. 2 це переводчик на беларуську мову)

[З пашанай і нейкай урачыстасцю сачыў бацька], (як маці слала на вымытым стале сена), (як накрывала яго чыстым настольнікам), (як клала бохан хлеба, нож, лыжкі, ставіла конаўку з соллю).

Характарыстыка: апавядальны, няклічны, складаназалежны, часткі звязаны паміж сабой злучнікамі як; першая частка двухсастаўная, развітая, поўная, нічым не ўскладнена; другая частка двухсастаўная, поўная, нічым не ўскладнена; трэця частка двухсастаўная, няпоўная, нічым не ўскладнена; чацвёртая частка двухсастаўная, няпоўная, ускладнена аднароднымі дапаўненнямі і выказнікамі

Схема: [ = — ], (як — =), (як =), (як = ---, ---, ---, = ---).

*У схеме усе --- павінны быць унутры кружочкаў

*У апошняй частцы усе = павінны быць унутры кружочкаў