Утварыце дзеепрыслоуныя звароты и складзице з ими сказы. старайцеся каб атрымауся звязны тэкст; дайце яму загаловак. устаушы, памыушыся, заслаушы, зрабиушы, паснедаушы; идучы, слухаючы, адказваючы, выконваючы, працуючы.

Машына раніца

Устаўшы з койкі, Маша пацягнулася і пайшла ў ванную. Памыўшыся ледзь цёплаю вадою, яна вярнулася ў свой пакой. Заслаўшы ложак, яна выйшла на кухню. Зрабіўшы сабе чай, Маша села за стол, дзе ўжо стаялі прыгатаваныя мамай духмяныя бліны. Хутка паснедаўшы, дзяўчынка пайшла ў школу.
Ідучы па сцежцы праз парк, яна разглядвала прыроду наўкол і цешылася, слухаючы спеў нейкае на дзіва галасістае птушачкі. Нават ужо ў школе, адказваючы верш на першым уроку, Маша быццам чула яе шчабятанне. Выконваючы практыкаванне, дзяўчынка раз за разам пазірала ў акно. Старанна працуючы, яна не забывала шукаць на вуліцы свайго знаёмага спевака.

Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (Ф. Багушэвіч)

Бяссмертнае слова , ты роднае слова ! Ты крыўды, няпраўды змагло (Я.Купала).

Жывое ў вяках беларускае слова — Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты — матчынай мовай была ( А .Бачыла)

. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты на яве і ў сне (Я.Купала).

Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (Н.Гілевіч).

На беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (М.Гамолка).

«Калі ласка!» - нашей роднай мовы Шчырыя і ветлівые словы (П. Броўка)
Слова - радасць, слова - чары (Я. Колас)
(из
Слова – радасць , слова чары ,
Вобраз – вечна юных вёсен ,
Ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары,
Ты глядзіш праз неба просінь.

Лашчыш слых мой, слова-ззянне ,
Атуляеш сэрца ласкай,
Ноч і вечар, дзень, світанне
Абняло ты, слова-краска)

- Як гоман крынічны, як звон ручаёвы, Як плёскат бязмежных блакітных азёр, Тваё [Беларусь] зазвінела свабоднае слова, Хвалой узляцеўшы да сонца і зор (П.Броўка).

- Імя кранае, свеціць, як бурштын, І, ўдзячны пералівістаму слову, Зямное, крэўнае знаходжу ў тым, Што вызначае корань і аснову (А.Пысін).

Багата, родная ты мова, Цябе стварыў і ўзнёс народ. А вобразы якія ў словах, А параўнанняў што за ўзлёт!.. (П. Броўка)Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч) Мова... Родная мова У марах, у песнях, у снах. Мае ў ёй кожнае слова Свой колер, і смак, і пах. Зліваюцца гукі ў словы І ў рэчышчы роднай мовы, Як рэкі ў мора, цякуць. ( А. Грачанікаў)Мова, Пявучая родная мова, Ты - уладарка нявызнаных скарбаў. Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў Мае ў сабе тваё кожнае слова... (А. Зарыцкі)

ответ:бескарыслівыя памочнікі

Падчас першай сусветнай вайны на канадскім эскадренным мінаносцы служыў сабака па мянушцы Кубрык, які адрозніваўся незвычайным слыхам. Пачуўшы шум варожай падводнай лодкі, які не ўхапілі суднавыя прыборы, ён даваў сігнал баявой трывогі.

Цяпер ніхто не скажа, колькі невядомых адважных сабак загінула падчас другой сусветнай, шукаючы міны і ратуючы з-пад абстрэлу параненых. Яны і сувязістаў замянялі, прабіраючыся ў недаступных для чалавека месцах.

Чалавек вучыць сабак шукаць людзей, якія трапілі ў бяду, пахаваных пад руінамі падчас землятрусаў і заваленых снежнымі абваламі ў гарах, знаходзіць карысныя выкапні, пасвіць хатні жывёлу.

У свеце нямала помнікаў сабакам. Жыхары аднаго італьянскага паселішча паставілі помнік сабаку па мянушцы Верны. На працягу доўгіх чатырнаццаці гадоў кожны дзень нязменна хадзiў ён сустракаць свайго гаспадара, забітага фашысцкай бомбай

Объяснение: