Напишите план сказки чужое багацце бел лист 5 класс

1. Жыццё Ганначки
2. Чорты
3. Замысел
4. Иванка
5. Пир
6. Усё закончалась

Галоўным героем аповесці “Сірочы хлеб” з’яўляецца Данік Малец. Хлопчык у хуткім часе застаецца сіратой.Аднак яму пашанцавала сустрэцца з вельмі выдатным чалавекам Міколам Кужалевічам.Мікола быў намнога старэйшы за Даніка, аднак Данік лічыў Кужалевіча сваім лепшым сябрам.Кужалевіч абараняў Даніка ад ворагаў Палуянчыкаў. Таксама Мікола адкрыў хлопчыку свет друкаванага беларускага слова, абудзіў у Даніку нацыянальную годнасць.Адным словам, Мікола стаў настаўнікам юнака.Мікола Кужалевіч распаведаў Даніку пра творчасць народнага пісьменніка Беларусі Янкі Купалы. Прыпадаў хлопчыку заняткі беларускай мовы.Даніку падабаўся яго настаўнік, бо з ім заўсёды было прыемна гутарыць на любыя тэмы і на любое пытаннем Даніка, Мікола заўсёды находзіў адказ.Мікола Кужалевіч адносіцца да той катэгорыі людзей, якія жадаюць людзям дабра і уносяць вялікі уклад у развіццё краіны і роднай мовы. Іменна Кужалевіч дапамог сіраце сфарміравацца у жыцці. Ён заўважыў адароннасць Даніка і вельмі дапамог яму. Разам з Данікам Мікола іскаў жыццёвую праўду, раіўся, адстаіваў свой погляд і усё жыццё жыў дзеля другіх. 

Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі. Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра. Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся. Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю. (162)