Заданне 1. калі ўзяць гукі 23-і, 30-ы, 25-ы, 32-і, 43-і, 60-ы з радкоў верша восень, восень залатая / сее радасць на зямлі, / хмарка ў сінім небе тае, / мкнуць у вырай жураўлі. / ніткай срэбнай павуцінне / ў косах сонейка блішчыць. / што за цуднае зіхценне! (c.новікаў-пяюн), атрымаецца слова:

[в о с' э н'   ,   в о с' э н'   з а л а т а й а   с' э й э   р а д а с' ц'   н а   з' а м л' і   , х м а р к а   ў   с' і н' і м   н' э б' э   т а й э   ,   м к н у ц'   у   в ы р а й   ж у р а ў л' і   .   н' і т к а й   с р э б н а й   п а в у ц' і н' э   ў   к о с а х   с о н' э й к а   б л' і ш ч ы ц'   .   ш т о   з а   ц у д н а й э   з' і х ц' э н' э   !]

23 гук - [р]
30 гук - [а]
25 гук - [д]
32 гук - [а]
43 гук - [с']
60 гук - [ц']

Атрымаецца слова [р а д а с' ц'] - радасць.

Галоўным героем паэмы “магіла льва”, напісанная янкам купалам з’яўляецца машэка. знаходзячыйся у беларусі горад магілёў быў назван дзеля яго.у пачатку паэмы мы бачым машэку станоўчым героем, ён не толькі ветлівы з людзьмі але і страраецца кожнаму з іх .ён з’яўляецца асілкам.у машэкі у хуткім часе з’яўляецца яго першае каханне – наталька, якую ён моцна кахае з самага дзяцінства.пра яе ён часта бачыў салодкія сны.і наталька кахае машэку. праходзяць годы і маладыя вырашылі іцца. аднак каб справіць вяселле у іх не было грошаў. і наталька адпраўляе машэку у заработкі.машэка паслухаў каханую і паехаў зарабляць грошы.аднак за гэты час, пакуль машэка зарабляў грошы на вяселле, яго нявеста паспела найсці сабе прытулак і высці замуж за паніча.машэка дужа растроіўся гэтай падзеяй і вырашыў жыць у лясу. у хуткім часе машэка адзічаў, стаў злым. людзі каторыя ішлі міма яго яму былі не дападобы і ён забіваў іх.у канцы паэмы машэка сустрэнецца з наталькай і забярэ яе к сабе у лес. але ёй не падабаецца цяперашняе яе жыллё і яна вырашае забіць злога разбойніка машэку.і яна гэта зрабіла.сяляне пахаранілі машэку, аднак слязінкі па ім ніхто не пусціў. месца захаранення маэкі назвалі магілай льва.не пишите это по бел литу)

1) Найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата, на якую ён бывае несправядліва асуджаны.
2) Богша спадзяваўся, што натрапіцца патрэбная сцежка, і шыбаваў напрасткі.
3) Сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі.
4) У густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары.
5) Свіцязь купае сонца ў сваёй купелі, узіраецца, усміхаючыся, у вячыстыя карункі дрэў, якія шырокім, багата вышытым поясам атуляюць яго, лашчацца да яго.