Змяніце словы або падбярыце да іх аднакаранёвыя у якіх націск преаходзіць на іншы склад. доў носьбі кроў

малочны - малако
доўга - даўжэй
ноч - начны
носьбіт - насіць
змоладу - малады
торф - тарфяны
кроў - кравяністы
мароз - замаразкі
провад - правады
глотка - глытаць
адгортваць - адгарнуць
дровы - дрывам
абаронца - абараняць
ачэрчваць - чарціць
безбароды - барада
боязь - баяцца
попел - папялішча
грэць - падаграваць
брэх - брахаць
чэрпаць - чарпак
хор - харыст
мокры - макраваты
цэлы - цалейшы
голы - галыш

Только и изменяй на i. И про у краткое не забывай. 
З задавальненнем я прачытау твор Змитрака Бядули "Бондар". У им расказваецца аб "залатых рук" майстры Даниле и яго жонцы Аудоцци. 
Стары Данила у апавяданни аписваецца як не проста бондар, а вялики мастак сваёй справы. Кали ён садзиуся майстраваць свае вырабы, усё навокал замирала. Гэты чалавек уваходзиу у нейки транс, забывау аб ежы, сне и аб усём, што тварылася навокал. Ён амаль сусездеу выправажау з хаты, каб не перашкоджвали яго працы. Глядзець на працэс узникнення лыжак, начовак и иншых пасудзин магла тольки яго жонка Аудоцця. У их не было дзяцей и жонка жыла цикавасцю Данилы. Як адгалосак, як цень свайго мужа, радавалася яго радасцями, гаравала яго горам. Аудоцця у творы - вельми симпатычны персанаж. Гэта вобраз - прыклад беларуская жанчыны у сям'и. 
Бондар Данила быу сучасным мастаком свайго рамяства. Яго не цикавили грошы, тольки творчасць. Мастацтва гэтага тварца магло знайсци выйсце далей яго акружэння. Душу и помыслы вяликага майстра аднавяскоуцы уразумець не магли (так яму здавалася), а знатныя паны не цикаилися и не захаплялися творами Бондара. 
Даступнай мовай Змитрок Бядуля данёс да чытача вобраз свайго литаратурнага героя, яго помыслы, яго думки. Гэты творпрымусиу мяне задумацца аб жыцци, аб яго цэннасцях. Не трэба замыкацца у сабе, падтрымку ва усим неабходна шукаць у акружаючых людзях. А свой талент и жыццёвый вопыт перадаваць другим и не хаваць у сабе. только на i беларускае замянi

У станауленні беларускай ваеннай прозы Максім Гарэцкі адыграў вялікую ролю. У сваіх творах пісьменнік не толькі паказаў праз лёсы людзей антынародную сутнасць вайны, але і заклаў падмурак ліра-філасофскай і дакументальна-мастацкай прозы, узбагаціў яе глыбінёй псіхалагічнага аналізу нацыянальных характараў, ацэньваючы іх з вышыні агульначалавечых духоўных каштоўнасцей. У вельмі складаны для Беларусі час Максім Гарэцкі стаў мастацкім летапісцам лёсавызначальных для краіны гістарычных падзей. Дакументальная аповесць «На імперыялістычнай вайне», аповесць «Ціхая плынь» і іншыя творы пісьменніка без усякага красамоўства сведчаць, якое гэта пекла — вайна.
Сцісласць апісанняў, уменне намаляваць характар чалавека некалькімі штрыхамі, але выразна і запамінальна, глыбокі псіхалагізм у паказе перажыванняў героя — характерны асаблівасці прозы Гарэцкага.