Як разумеюць шчасце герои рамана людзи на ? сочинение.

Василь дзяцел адзин з галоуных герояу рамана. малазямельник, бязбацькавич, ён хоча стаць гаспадарам, працаваць з цямна и да цямна, высильвацца, абы только стаць гаспадаром, цешыцца сакавитай зялёнай рунню, затым - туга налитыми каласами, каб пасля зжаць, абмалациць их и убачыць спечаны пульхны бохан хлеба на стала. у яго ёсць жаданне працаваць. але спачатку няма зямли. и таму ён адважваецца начат на беззаконны акт - арэ карчову зямлю ля цагельни. думка яго наконт падобнага учынку цвярозая и простая: чаму тыя багацеи могуць мець вялизны пляц зямли, а ён, бядняк, не можа. прага зямли ператварылася у хцивасць, у жаданне любыми спосабами яе займаць, начат цаной здрады каханай. зямля и багацце - у гэтым василь бачыу сваё шчасце.

Объяснение:

Литература эпохи Возрождения — крупное направление в литературе, составная часть всей культуры эпохи Возрождения. Занимает период с XIV по XVI век. От средневековой литературы отличается тем, что базируется на новых, прогрессивных идеях гуманизма. Синонимом Возрождения является термин «Ренессанс», французского происхождения. Идеи гуманизма зарождаются впервые в Италии, а затем распространяются по всей Европе. Также и литература Возрождения распространилась по всей Европе, но приобрела в каждой отдельной стране свой национальный характер.

Асенні дзень быў сухі і цёплы. ідучы дадому праз лес, Лёнька не трымаўся дарогі, наўпрост пешка ваў, любіў ён так ходзіць нацянькі, прывык за час леснікоўства, раптам нешта мільганула наперадзе. Ленька прыгледзіўся і ўбачыў, што гэта воўк убіўся у чародку дзікіх коз і спрабуе якую-небудзь з іх злавіць сабе на спажыву. няйначай воўк доўга высочваў коз, пакуль тыя не апынуліся на гэтым дрыгвяністым узбалоцце. Лёнька ажно аслупянеў, бо здзівіўся спрыту драпежніка. Козы кругам бегаюць, таму што няма куды ім кінуцца, каб набраць хутнасць. Воук, як відаць, вопытны, бо знарок загнаў іх у тваны на купьё, а гэта амаль што смяротная пастка. Драпежнік ненадта марудзіў, у момант схапіў ахвяру, якая была бліжей да яго ш I, не адпускаючы, кульнул казу сабе на спіну. воўк пашыбаваў як раз на Лёньку, відаць, браўся на сухое ў яловы гушчар. Хто не ведае воўчы нораў? Схавае у балотную твань здабычу і тут жа вернецца каб зноў прадоўжыць паляванне. Лёньку як ветрам сарвала з месца, ён гайсануў з-за куста насустрач шэраму ненасыту з крыкам:

-Аддай казу!

Усё так нечакана атрымалася , што звер напраўду спалохаўся ў роспачы кінуў сваю здабычу і сігануў у гушчар. Не уверена, что все правильно