Завтра на нужно сочинение на тему "каго я считаю сапраудным сябрам "

У кожнага чалавека павiнен быць сябар. I не проста сябар, а сапраўдны сябар. Вы запытаецеся, чым адрознiваецца проста сябар ад сапраўднага? Наконт гэтага ў мяне ёсць уласныя думкi.

На мой погляд, сапраўдным сябрам лiчыцца той, хто цябе разумев, хто заўжды гатовы дапамагчы ў бядзе, хто шчыра радуецца тваiм поспехам i, нарэшце, той, хто гатовы не толькi сказаць табе нешта прыемнае, але, калi трэба, то i справядлiва пакрытыкаваць, параiць, як выправiцца.

Даволi часта я чую прыкладна такiя словы: «Якiм цяжкiм стала жыццё. Якiмi злымi зрабiлiся людзi. Не людзi, а ваўкi. Сябар сябра гатовы прадаць за кавалак каўбасы. Ды й увогуле, — пра сяброў усе забываюць». З пачутага я раблю выснову: зразумела, час, у якi мы жывём, — складаны. А сяброўства, якое прадаецца за кавалак каўбасы, нельга называць сяброўствам. А аб тым, што ўсе забываюць пра сяброў, я мяркую так: не важна бачыцца кожны дзень, часта хадзiць адзiн да аднаго ў госцi, галоўнае — прыйшоўшы да сябра са сваёю радасцю цi бядою, пабачыць у яго вачах шчырую падтрымку, радасць за твае поспехi цi спачуванне тваёй бядзе. Сапраўдны сябар зробiць усё магчымае, каб дапамагчытабе, хоць словам, хоць справай.

Я шчаслiвая. У мяне ёсць сапраўдная сяброўка. Яе завуць Лера. 3 Лерай я магу падзялiцца i болем, i радасцю, i трывогай, i няўдачай. Упэўнена — яйа са мною таксама. Не адзiн раз Лера дапамагала мне знайсцi выйсце з цяжкага становiiнча, заўсёды раiць, як зрабiць лепш. Не так даўно я хварэла. Да мяне зайшлi мае аднакласнiцы. Сярод iх была i Лера. Дзяўчаты збiралiся пайсцi ў кiно. Расказвалi, колькi цiкавага чулi пра новы фiльм. Мне было сумна: таксама хацелася на вулiцу. Развiтаўшыся, усе пайшлi. Лера засталася. На мае запытанне яна сцiпла адказала: «Нешта не хочацца». А я ж добра ведаю, што пабачыць гэтую стужку Лера мары л а ўжо даўно.

Вы скажаце — такая дробязь не доказ сапраўднага сяброўства. А я упэўнена — яно праяўляецца менавiта ў дробязях. Мне хочацца бясконца гаварыць сваей сяброўцы: «Лера, ты самая добрая, самая чулая, самая свравядлiвая. Мне з табой вельмi цiкава. Нiколiнiколi не хварэй, нiколi не сумуй, не спазнай бед».

Усё пачалося з-за дому, яки Лявон атрымау Хату хоча адабраць панич, яки... Першим, хто адважыуся (это слово лучше заменить) пану, быу и г.д. и тут не нужно слово ён. Лявон Зяблик шукау справядливасци, але ничога не дабиуся... Зоська - дачка Лявона- так сама змагаецца... Предложение "У Лявона есць сын..." лучше вообще убрать, т.к. персонаж уже упоминался, сразу начинай с описания Сымона. ... Яго сям'и, але и усим сялянам, и г.д. Ягы прайграли ужо некальки судоу, але... Вот как-то так. Извиняюсь за отсутствие белорусских букв, пишу с телефона.

У драме Янкі Купалы “Раскіданае гняздо” паказваецца цяжкае жыццё беларускага сялянства і пошукі ім шляхоў да вызвалення. Янка Купала на прыкладзе сям’і Зяблікаў паказвае працэс абуджэння нацыянальнай свядомасці беларусаў.

Дух бунтарства сканцэнтраваны ў рамане вакол вобраза Сымона. Ён рашучы і імпульсіўны, але яму не хапае пакуль жыццёвай мудрасці. Яму не хапае роздуму, духоўнай асновы как асэнсаваць тое, што ён робіць. У душы яго толькі прага абараніцца любым чынам і дабіцца справядлівасці. Такім чынам, ён трапляе на Вялікі Сход, ён гатовы стаць у шэрагі змагароў за свабоду. Ён нават гатовы ўчыніць забойства. Але ці адзіны гэта шлях да вызвалення? І ці правільны ён? Адназначнага адказу няма.

Іншая гераіня драмы – Зося, рамантычная дзяўчына, якая таксама шукае шлях да шчасця. Ад сваёй дабрыні яна шчыра пакахала Паніча, а ён здрадзіў ёй. Ад гора яна хоча павесіцца, але, нашчасце, яе ратуюць. Разам з Сымонам яна ідзе на Вялікі сход, але яе думкі і пачуцці адрозніваюцца ад братавых. Яна думае аб светлым, думае пра Бога. У яе душы – міласэрнасць, дабрыня і спадзея на каханне.

Для падлетка Данілкі шлях да шчаслівага жыцця ляжыць праз музыку. На працягу ўсёй аповесці ён майструе скрыпку, а калі бацька яе разбівае, то ён вырашае зрабіць новую. Музыка, творчасць для яго – гэта сэнс, дзеля якога варта змагацца. Данілка ў аповесці ўвасабляе ў сабе таленавітасць беларускага народу, прагу да паэзіі, прыгажосці, мастацтва. Ён ідзе за маткаю і Старцам, але для яго галоўнае – не тое, куды ён ідзе, а сам шлях. Невядома, дзе ён скончыцца, але відавочна, што на працягу ўсёй дарогі Данілка будзе граць на скрыпцы.

Шляхі чальцоў сям’і Зяблікаў разбегліся, і няма ўпэўненасці, які з іх прывядзе да шчасця. Ці знойдзе хтосьці з іх новае “гняздо” ці, можа, атрымаецца аднавіць “раскіданае”, - радзіму, Бацькаўшчыну. Сэнс гэтага пошуку не толькі захаваць сваю маёмасць, зямлю і хату, але захаваць чалавечую і нацыянальную годнасць. Бо разбураным было не толькі “гняздо” Зяблікаў, але і шматлікіх іншых простых людзей. Разбурана была ўся Беларусь.