Жанр, тематика, праблематика, вызначить роль сюжету стиха "слуцкия ткачыхи"

У вершы слуцкія ткачыхі паэт раздумвае над лёсам беларускіз мастакоў і над сутнасцю мастацтва. Гэты верш вельмі прыгожы , у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое што сапрауднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам, паясы ператварыліся ў шыдэўры толькі тады калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. Паэт хацеў перадаць на колькі цяжкі быў той час гэта быў сумны час прыгону, калі людзі былі не вольныя рабіць тое, чаго хацелася ім . Час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і падабалася яму: Ад родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатпыя паясы.
Яшчэ аўтар пытаецца сказаць што роля мастацтва ў жыцці нрарода вельмі важна. Добра быць коласам , але шчасліў той, каму давялося быць васільком… Бо нашто каласы калі няма васількоў? Навошта людзі, калі не было іх памкнення да прыгожага, да ідэалу-гэдак пісаў у творы апокрыў , гэтыя строкі подкрэслівабці праблематыку гэтага верша.
У гэтым вершы апісваецца картіна рооднай зямлі,дзе “ткачыха замест пярсіцкага узора шые цвяток радзімы васілька” :
Цямнее край зубчаты бора…
І тчэ, забыўшыся,рука ,
Заміж персідскага ўзора
Цвяток радзімы васілька.
Гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай інтанацыяй
У вершы слуцкія ткачыхі вельмі шмат супрацьпастаўленняў напрыклад” Родная хата і панскі двор” (с) (З) (Л) (Р) гэтыя гукі дапамагаюць перадаць плёскат вады, гэты верш заканчваецца шмат кроп/ем і тым што адбылася перамога свайго над чужым Гэты верш вельмі прыгожы я яго чытала з вялікім захапленнем.Я думаю, што у гэтым вершы аўтар вельмі бадробна апісаў тўю цяжкую працу якая была ў той час.

Мова – гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (І.Мележ)

Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова. (З.Бядуля)

Хто не шануе родную мову, той не шануе сябе самога, ні свой род, ні сваіх дзядоў-бацькоў, якія той жа мовай гаварылі. (В.Ластоўскі)

Хто саромеецца роднай мовы, варты таго, каб і яго добрыя людзі саромеліся. (В.Ластоўскі)

Яно добра, а нават і трэба знаць суседскую мову, але найперш трэба знаць сваю.

Каждый год мы с родителями очень любим ходить за грибами. и вот однажды ранним утром мы пошли в лес. Не доходят до леса по дороге я видел очень много цветов, красивых деревьев и кустов. все краски природы говорили сами за себя, они были прекрасны. а перед входом в лес я увидел полянку с подберёзовиками, они как будто смотрели на меня и просили положить их в корзину. их было на той поляне очень много. чуть зайдя в лес я с родителями обнаружил, что там ещё больше грибов. а самое главное они все разные: подосиновики, подберёзовики, лисички, опята, боровики. каждый грибочек по своему прекрасен, одни кучкуются друг с другом, другие как будто выкладывают дорогу в глубь леса, к новым грибам и ягодам. А какие же красивые у грибов шляпы были, друг от друга отличаются. собирать их одно удовольствие. к обеду мы уже успели вернуться домой с полными руками. надышавшись свежим воздухом и на собиравши не покладая рук. сейчас жду опять такого времени, что бы выбраться в поход за грибами.