Расставьте знаки препинания. 1.стары бабер яшчэ раз азірнуўся на хатку сышоў з астраўка і паплыў хутка толькі легка разыходзіліся на вадзе хвалі. 2. і на гэтую нядзелюпавел не трапіў дадому мецеліца мяла цэлыя суткі.3.чалавек асцярожна расхінуў галінкі прыслухаўся усе гэтак жа як і раніцаю на галіне суседняга куста пагойдвалася і пасвіствала шэранькая птушачка.4.слова спявае слва смуткуе марыць смяецца роднае слова ірвецца у сэрца.5.спакой упэўненасць не прыходзілі вельмі ж многае было незвычайнае незразумелае

1. Стары бабер яшчэ раз азірнуўся на хатку, сышоў з астраўка і паплыў хутка, толькі лёгка разыходзіліся на вадзе хвалі. 2. І на гэтую нядзелю Павел не трапіў дадому: мяцеліца мяла цэлыя суткі. 3. Чалавек асцярожна расхінуў галінкі, прыслухаўся - усё гэтак жа, як і раніцаю, на галіне суседняга куста пагойдвалася і пасвіствала шэранькая птушачка. 4. Слова спявае, слова смуткуе, марыць смяецца, роднае слова ірвецца ў сэрца. 5. Спакой, упэўненасць не прыходзілі: вельмі ж многае было незвычайнае, незразумелае. 

1) Прыслоўе - самастойная часціна мовы, якая абазначае прымету дзеяння, або прымету іншай прыметы ці прадмета і адказвае на пытанні як? якім чынам? калі? дзе? куды? чаму? з якой нагоды? з якой мэтаю? навошта?
2)  акалічнасць і выказнік. Можа быць залежным словам ( бегчы хутка (як?))
3) прыслоўе нязменная часціна мовы як і другія, не мае канчатка, не скланяюцца, не спрагаюцца.
4) прыслоўі, утвораныя ад якасных прыметнікаў. Утвараюцца ад прыметнікаў (цяжка, прыгожа), ад лічэбнікаў (удзвюх, па двое), ад спалучэнняў прыназоўнікаў с назоўнікамі (досыць, бесперастанку), ад спалучэння прыназоунікаў з рознымі склонавымі формамі кароткіх прыметнікаў (дабяла, дачыста, зацемна), ад іншых прыслоўяў (назусім, занадта)
5) каб абазначыць прымету прадмета, дзеяння, прыметы; прэдыкатыўныя прыслоўі, абазначаюць стан наваколля, чалавека, памяшкання.
6) з дэфісам пішуцца прыслоўі з прыстаўкай абы (абы-дзе), пасля прыставак аб ў прыслоўях на ому, аму, яму, йму, ску, цку, ы: па-старому, па-новаму, па-дзіцячы; пасля прыстаўкі па ў прыслоўях, утвораных ад парадкавых лічэбнікаў (па-першае, па-другое); складаныя прыслоўі (ледзь-ледзь, калі-нікалі, мала-памалу, перш-наперш). Яшчэ праз дэфіс пішуцца прыназоунікі (з-за, па-над), прыметнікі (белы-белы, жоўта-ружовы), назоунікі (паў-Мінска)

Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.