Чаму твор называецца жураулины крык?

Аповесць В. быковать "Жураўліны крык" - аб суровых днях сорак першага,.
В. Быкаў піша пра тое, пра што ў той час казалі шэптам, а шматлікія беларускія пісьменнікі наогул не пісалі. Ім не хапала мужнасці, каб сказаць, што на вайне
былі смяротнікі, якім загадвалі цаной жыцця спыняць фашыстаў. Пра гэта - "Жураўліны крык". Аб вайсковым гонару і антыгуманных рашэннях камандавання. Аб маладых і не вельмі людзях, якім так хацелася жыць. Пра людзей, запісаных у лагер "ворагаў народа" (Віцька Свіст, Пшанічны), якая гіне адзін героем, а другі - здраднікам. Аб маладым, зялёным Глечык, падобным на падбітага, зраненага жураўля, які, выбіваючыся з сіл, імкнецца дагнаць жураўліны клін і не можа.
Гераізм ў Быкава - гэта праява высокага чалавечага духу. Вобраз салдата ў аповесці
"Жураўліны крык" паказаны Быкавым на фоне суровага і трагічнага сорак першага года, самага цяжкага года вайны, калі найбольш востра стаяла пытанне не толькі пра мільёны чалавечых жыццяў, але і пра лёс Радзімы, яе будучыні.
Не знаю так ли, но я так писала сочинение

Мы вядзем прамую трансляцыю центральнага матча тура. Вось гучыць свісток галоўнага суддзі матча, і гульня пачалася. І адразу ж каманда накіроўвае мяч у бок варот суперніка. Небяспечны момант... Усё, можна выдыхнуць - забіць мяч у вароты не атрымалася, бо цудоўна згуляў варатар. Вось ён уводзіць мяч у гульню. З мячом вельмі ўдала сустракаецца паўабаронца, аддае перадачу на ход нападаючаму, той "цягне" мяч па левым флангу, змяшчаецца ў цэнтр штрафной, абыгрывае абаронцу суперніка і б'е па варотах. Шкада, што пасля такой выдатна праведзенай камбінацыі, мяч усё ж такі размінуўся са створам варот. Так, прайшло яшчэ зусім мала часу ад пачатку гульні, а мы ўжо з Вамі сталі сведкамі дзвюх вельмі "вострых" атак футбалістаў гуляючых каманд. Значыць, цікавая гульня чакае сёння нас з Вамі ..."

Я вельмі люблю

Беларусь і ганаруся тым, што жыву ў гэтай цудоўнай краіне. У ёй шмат выдатнага —

прыемныя людзі, камфортны клімат, багатая гісторыя. Але я больш за ўсё ў сваёй

краіне цаню прыроду. Увогуле, мне падабаецца гуляць, я часта адкрываю для себе

нешта новае. Беларусь — краіна, багатая на лясы, рэкі і азёры. «Сінявокая» —

так часта кажуць пра яе. У розных рэгіёнах Беларусі розныя рэкі і азёры. А вось

што датычыцца лясоў — яны проста цудоўныя! У беларускіх лясах растуць

розныя дрэвы — як дрэвы з ігліцай, так і з лісцем. Самая лепшая пара для

таго, каб атрымліваць асалоду ад наведвання лесу — гэта, канешне, лета.

Здорава паехаць у вёску, рана-рана, калі сонца толькі ўзбіраецца на неба,

выйсці з хаты ды пайсці ў грыбы ці ў ягады. Ды і проста пагуляць па лесе,

ловячы кожны птушыны спеў і прыродны гук — тое, чаго часам не хапае ў

паўсядзённым жыцці вялікіх гарадоу.