Выполнить. зрабіць (у) адзіночку, прачытаць верш (на) памяць, (усё) роўна памыліцца, (па) асенняму грэла сонца, словы вырваліся (міма) волі, (з) нізу дрэва здавалася высокім, жыць (за) мяжой, рабіць (абы) як, прабіць сцяну (на) вылет, перадаваць (з) веку (у) век, паехаць (з) дому (на) зусім, лавіць мошак (на) ляту, справы мала (па) малу наладзіліся, (раз) пораз з дрэва зрываліся жалуды, у клас заходзілі (па) трое, апрануцца (па) святочнаму, часу заставалася (ў) абрэз, (калі) небудзь зойдзе, дзяліліся (па) брацку, (з) верху бярозы сыпалася лісце, (з) верху бяроза ўцела, (сям) там віднелася леташняя трава, уцякаў (без) аглядкі.

Зрабіць у адзіночку, прачытаць верш на памяць, усё роўна памыліцца, па-асенняму грэла сонца, словы вырваліся мімаволі, знізу дрэва здавалася высокім, жыць за мяжой, рабіць абы-як, прабіць сцяну навылет, перадаваць з веку ў век, паехаць з дому назусім, лавіць мошак на ляту, справы мала-памалу наладзіліся, раз-пораз з дрэва зрываліся жалуды, у клас заходзілі па трое, апрануцца па-святочнаму, часу заставалася ў абрэз, калі-небудзь зойдзе, дзяліліся па-брацку, з верху бярозы сыпалася лісце, зверху бяроза пажаўцела, сям-там віднелася леташняя трава, уцякаў без аглядкі

Наша мова — цудоўная, спеўная     Табе складаю шчыра свой санет, 
     Прапрадзедаў маіх жывая мова, — 
     Майго народа першая аснова, 
     Душы яго шырокі, чысты свет! 
     Лось Еўдакія 
      
     У кожнага чалавека, народа ёсць свая родная мова. Мова, на якой было сказана першае ў жыцці слова. Для кожнага народа яго мова самая найпрыгажэйшая. Мая родная мова — беларуская. Матчына мова, спеўнае слова, родная мова — так ласкава і шаноўна называюць сапраўдныя беларусы сваю мову. Мова — неацэнны духоўны набытак нашага народа. 
     Беларускія пісьменнікі сказалі шмат шчырых слоў пра сваю родную мову, яе багацце і прыгажосць. Іх творы прасякнуты любоўю да мовы, заклапочанасцю за яе лёс. У вершах П.Броўкі «Калі ласка!», Н.Гілевіча «Слова», Я.Янішчыц «Мова» ўслаўляецца родная мова, іх радкі напоўнены патрыятычнымі пачуццямі. Паэты падкрэсліваюць значэнне роднай мовы ў жыцці чалавека. У сваім вершы «Страціў слова, страціў спадчыннае слова...» Ніл Гілевіч гаворыць: 
      
     Страціў слова, страціў спадчыннае слова — 
     Штосьці страціў у душы абавязкова! 
      
     Мне вельмі б хацелася, каб наша слова жыло шмат стагоддзяў, радавала сваей мілагучнасцю і прыгажосцю іншыя пакаленні.

Фузарыёзная сухая гнiль бульбы выклiкаецца некалькiмi
вiдамi грыбоў роду фузарый, асноўны ўзбуджальнiк —
F. sambucinum. Адзначаецца ў сховiшчах на клубнях у выглядзе ша-
равата-бурых або карычневых сухiх плям, якiя з часам разраста-
юцца, пашкоджаныя тканкi становяцца мяккiмi, праз пэўны час на
гэтых месцах утвараюцца поласцi, запоўненыя пушыстым мiцэлiем;
скурка клубняў на месцах пашкоджання зморшчваецца i пакры-
ваецца брудна-белымi падушачкамi мiцэлiю з канiдыямi. Асноўная
крынiца iнфекцыi — заражаная глеба. Адна з найбольш пашыра-
ных i шкаданосных хвароб бульбы ў сховiшчах. Пашкоджанне клуб-
няў можа дасягаць 12 — 15%.
Значныя страты буракоў пры захворваннi могуць выклiкаць
грыбы F. oxysporum, F. culmorum — узбуджальнiкi фузарыёзнай гнiлi
буракоў.