Люди, , нужно. белоруская мова 10 класс голубой учебник 2016 года (автор валочка4 . прачытайце урывак са статута таварыства беларускай мовы iмя францiшка скарыны.цi зьяуляецца, на ваш погляд, мэта, якую ставiла гэта грамадскае абяднанне у 1989 годзе, актуальнай i зараз? абгрунтуйце свой адказ.минимум 5 предложений минимум, адекватных, строго и по делу.училка сказала, что является актуальной, но почему? подробный ответ

Я сома учусь в 10-ом классе тоже не знала как ответить но потом все таки нашла.Удачи думаю тебе это

. Наш дзядзька, мiлы наш Антонi,

Ў дзiцячым часта быў палоне...

2. А чым жа Лiпава так мiла?

Чым так дзяцей яно манiла?

I што за Лiпава такое?

3. А найважнейшая тут мэта

Звярнуць з дарогi i да цёткi

Зайсцi на час якi кароткi

Тарэсяй звалась цётка гэта.

4. О, дзядзька ў меў многа

Даняць працiўнiка малога!

5. А дзядзька моўчкi стаў збiрацца:

Дастаў сякерку i свярдзёлак,

Пад паху сунуў ён аполак

На латакi i на падстаўкi

Ды вынуў два гаршкi з-пад лаўкi.

- Ну, хто са мною йдзе? - пытае.

6. А дзядзька ўперадзе тралюе

I галаву ўгару ўскiдае,

Бярозу добрую шукае ...

7. А хто б яшчэ мог болей цямiць,

Таму б адразу прыйшло ў памяць,

Што дзядзька бульбу драў на клёцкi,

Каб згатаваць не па-жаноцку.

8. - Ну, дзядзька, як на смак, прызнайся?

- Пакудства, брат, i не пытайся!

Объяснение:

У  мяне, ёсць сабака. Завуць яго Жуля. Гэта невялічкі сабака. Сам ён увесь чорны, а лапкі і грудка жоўтыя. Вочы ў яго вялікія, круглыя і зяленыя. 
Ён жыве у нас ужо дзесяць год. Кармлю я свайго сабаку тры разы ў дзень. Ён вельмі любіць малако, цукар і костачкі. Мы з ім заўсёды ходзім гуляць у лес.Я кідаю яму галінкі, а ен іх прыносіць. Жуля вельмі разумны сабака, адданы. 
Аднойчы ў яго жыцці здарыўся такі выпадак. Летам мой тата з сябрамі пайшоў на возера пасля працы і ўзяў з сабой Жулю. Татка з сябрамі смяяліся, купаліся і жартавалі. Раптам адзін татаў сябар пачаў тануць. Тата не разгубіўся  і кінуўся на дапамогу, і якое ж было яго здзіўленне, калі Жуля кінуўся за ім. Калі яны ўжо падплывалі да берага і ў таты не хапала больш моцы плыць далей, наш сабака схапціў тату за валасы  і пачаў цягнуць да берага.
З таго самага часу тата палюбіў Жулю яшчэ больш. Мы заўседы ўспамінаем гэты выпадак.
Вось такі ў нас разумны і адданы сабака. Для нас ен не проста жывела, а самы сапраўдны член нашай сям’і.