80 ! сачыненне- разважанне"што значыць быць добрым"

родителям по дому, завести младшую сестричку в сад, сходить в магазин, поднести тяжелые сумки старенькой соседке… Того, кто считает это нормальным и естественным, можно назвать добрым человеком.

Люди, не несущие в своей душе злости, благосклонно относятся к тем, с кем общаются. Они не заостряют внимания на несовершенстве характеров окружающих и на некоторых мелких проступках. Добрым можно назвать того, кто видит в своих собеседниках только хорошие качества, кто искренне сочувствует горю человека и радуется победам и удачам других людей.

Человек, обладающий этим прекрасным душевным качеством, всегда готов придти на всем нуждающимся. Он любит природу, животных, весь окружающий его мир и, конечно, людей. Быть добрым подразумевает не только совершение хороших поступков. Это значит не уметь и не желать плохо отзываться о других людях и делать им зло

Быць добрым - значыць клапаціцца аб сабе і блізкіх, дапамагаць родным і таварышам. Пачытаць старэйшых і не грубіяніць малодшым.Быць добрым - не жадаць каму-то беды, хваробы. Не смяяцца над праблемамі і недахопамі людзей. Што б быць добрым, трэба чытаць добрыя кнігі, глядзець мульцікі або фільмы без жорсткасці і лаянцы. Лішні раз дапамагчы сваёй бабулі памыць посуд ці прыбрацца ў доме не перашкодзіць. Ды да таго ж, за добрую працу яна аддзячыць цябе пернікам і цікавай гісторыяй са свайго дзяцінства.Што б быць добрым, трэба верыць у дабро і тварыць дабро. Не трэба ісці за статкам і будаваць з сябе "плохишей", што б дамагчыся чыйго-то увагі.

Малады навуковец-фалькларыст Андрэй Беларэцкі, збіўшыся са шляху падчас буры, трапляе ў радавы замак Яноўскіх — Балотныя Яліны. Яго прымае гаспадыня замка Надзея Яноўская — апошняя прадстаўніца свайго роду. Яна распавядае Беларэцкаму, што род Яноўскіх пракляты праз здраду, здзейсненую яе продкам Раманам Старым, на дваццаць пакаленняў. Надзея — дваццатае пакаленне роду, яна чакае хуткай смерці, з якой спыніцца і род Яноўскіх. Яна распавядае пра зданяў, з’яўленне якіх прадвесціць яе гібель — Дзікім паляванні, Малога Чалавека, Блакітнай Жанчыне.

Беларэцкі застаецца ў замку, каб абараніць Надзею і разблытаць клубок падзей. Ён бачыць Малога Чалавека — істоту невялікага росту з вельмі доўгімі пальцамі, якая зазірае ў вокны па начах; Блакітную Жанчыну, якая сыйшла са старадаўняга партрэта, на якую Надзея вельмі падобная. Паступова Беларэцкі знаёміцца з астатнімі жыхарамі — сваякамі Яноўскай Свеціловічам, Берманам, Дубатоўкам, паляўнічым і следапытам Рыгорам. У адзін з вечароў на балоце яго пераследуе Дзікае паляванне — група маўклівых вершнікаў на конях, якія скачуць бясшумна, свабодна перасоўваюцца па дрыгве і пакідаюць сляды старажытных падкоў. Беларэцкі цудам паспявае схавацца ў замку і з падвоенай энергіяй працягвае пошукі людзей, якія хаваюцца за Дзікім паляваннем. Разам з Рыгорам яны раскрываюць тайну гібелі бацькі Надзеі, загнанага ў балота Дзікім паляваннем за два гады да прыезду Беларэцкага. Паступова яны раскрываюць і таямніцу Дзікага палявання. Усе коннікі падпільнованыя і забітыя мясцовымі мужыкамі, коні — прадстаўнікі выміраючай пароды дрыгкантаў — патанулі ў балоце. Знікаюць і прывіды замка. Малы Чалавек аказваецца братам Бермана, вар’ятам-калекай, якога Берман выпускаў з патаемных калідораў, а Блакітная Жанчына — самой Надзяй, якая блукае па замку ў сне.

Беларэцкі ажэніцца з Яноўскай і вывязе яе з Балотных Ялін. З часам яна вылечваецца ад пастаяннага страху і лунатызму, у іх нараджаецца дзіця.

Часто в суматохе дней и повседневных  проблем люди теряют свой человеческий облик и забывают о таком простом завете Лиса из "Маленького принца": "Мы в ответе за тех, кого приручили".  Я думаю, что эти слова являются неким призывом к нашей совести нести ответственность за живое существо, которое тебе доверилось, и относится это и к людям , и к животным. Предать человека и прогнать животное - поступки в равное мере жестокие.

Для меня животные - друзья, которым я отдаю частичку себя, а поэтому всегда буду чувствовать за них ответственность.