Язасцiлаю дол iглiцай, спрадведку слаулюся жывiцай. да ялiны , да сасны доктар прыляцеу лясны.маленькi пад лаукай шарыць, збирае крошки, баицца кошки. палкрэслице аднародныя члены, пастауце ад их пытання да иншых членау сказа

Аўтар ужывае вобразы-сімвалы каменю (вобраз ворагаў), зярнят (маладых салдат), дарогі (шляху перамогі, ўляху дадому).

Маці, якая пасеяла зерне, у надзеі, што калі яно ўзышло, то і сыны вернуцца дадому, але немагчыма ўзрасці зерню на камені. Мацярынскае гора такое вялікае, што ёй лягчэй ператварыцца ў камень, чым застацца жыць у адзіноце, так перадаецца ў вершы самаахвярнасць маці.

“Ля каменя ўпала

Цярплівая маці ў знямозе”

“Старымі рукамі

Твой дол падмятала б штодня я”.

“I каменю маці казала:

«Вады табе мала

I матчыных слёз табе мала,

Цяпер я крывёю

Сваёю

Цябе праклінаю:

Ты станеш зямлёю,

А каменем стану сама я».

Максим Богданович(1891-1917)-белорусский поэт, переводчик и классик белорусской литературы.В его творчестве находили отражение литературного искаяния.Этот замечательный поэт создал множество прекрасных образцов гражданской, пейзажной лирики, написал ряд любовных стихов, которые были посвящены Анне Кокуевой. Несмотря на то что Максим владел белорусским языком не идеально, он смог приобобщить этот безупречный язык к достижениям стихотворной форме.

Максим Богданович умер очень рано,в 25лет.В городе Ялта он скончался.