Адгадаць загадки стаиць слуп бялёны, на им кажух зялёны. разаслана цёмна-синяя посцилка, на посцилцы рассыпаны сярэбраны пясочак, а пасярэдзине залаты клубочак. зялёная, ды не луг, белая, ды не снег, кучаравая, ды без валасоу. круглы, ды не мячык, чырвоны, ды не ягадка, з хвосцикам, ды не мышка. не мора, не зямля, карабли не плаваюць, и хадзиць нельга. у агни не гарыць, у вадзе не тоне, и па саломе не шалясциць. сядзиць бабуся, сядзиць кактуся, а хто убача, той заплача. миж гор стаиць рыгор, палкай падпёрся, шапкай накрыуся. а што уецца каля дрэуца? што гарыць без агню? сядзяць тры каты: кожнага па два. кольки их? дзве дачки, дзве мацяры, бабулька з унучкай. кольки их?

1) бяроза,3)бяроза,4)бурак,5)балота

пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.

голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.

сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь

у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.

начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.

пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.

голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.

сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь

у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.

начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.