ali13zakup5064
?>

Сделать по языку.намалюйце схему дадаными членами предложение.хлопчык наведвае мастацкую школу.

Белорусская мова

Ответы

ilds88
Смотрите у нас так,удачи
rada8080
" Аповесць «Знак бяды» — твор, у якім па мастацку глыбока паказаны такія гістарычныя падзеі, як рэвалюцыя, калектывізацыя, вайна з фашызмам, духоўны стан народа на перакрыжаванні эпох. Вельмі выразна ва ўступе да твора аўтар стварае вобраз часу. Разбуранае гняздо, дзе засталіся рэшткі былога жыцця, а цяпер усё скорана тленам і небыццём, з'яўляецца знакам бяды. Атмасфера, якая акружае жыццё герояў аповесці, Петрака і Сцепаніду Багацькаў, напружаная, трывожная. Прывід бяды адчуваецца ў пагрозлівым гуле нямецкага грузавіка, у прарэзлівым крыку пастушка.Пятрок і Сцепаніда Багацькі — звычайныя сяляне. Іх жыццё — гэта цяжкая праца на неўрадлівай камяніцы. Яны не чакаюць ад лёсу палёгкі, па-хрысціянску прымаюць героі ўсё наканаванае лёсам.Пятрок і Сцепаніда паўтараюць шлях, пройдзены коласаўскім Міхалам, мележаўскім Васілём Дзятлам. Герояў аб'ядноўваюць адны і тыя ж падзеі, ілюзіі, страшнае расчараванне. Шмат няўдач: даводзіцца пераадолець Петраку і Сцепанідзе: ад'езд дзяцей, Федзькі і Фені, страта коніка, адзінай апоры ў гаспадарцы, шэраг неўраджайных гадоў. Бяда за бядой звальваюцца на Петрака, цярплівага працаўніка, няўдачлівага гаротніка, а таксама на Сцепаніду, якая яшчэ спрабуе, у адрозненне ад мужа, супрацьстаяць навале. Калі ў спіс раскулачаных трапляюць імёны беднякоў, якія чымсьці не дагадзілі ўладзе, першай не вытрымлівае і пратэстуе Сцепаніда: «А справядлівасці не трэба? Калі ўжо да беднякоў дайшло! Дык хіба справядліва? Вы, разумныя людзі, хібы вы не бачыце! Але ж спытайцеся ў мужыкоў... У якога цёмнага дзеда спытайцеся, ён скажа вам: так жыць нельга! Нельга, каб свае — сваіх!» Сцепанідзе робіцца не па сабе, калі яна чуе свае думкі з вуснаў іншых людзей, хоць і выказаныя па-іншаму.Шмат у паводзінах людзей залежыць ад грамадскіх абставін. Калі б не было гвалтоўнай калектывізацыі ў вёсцы, то не было б, напэўна, даносчыка Каладзёнка, не ўзненавідзеў бы ўвесь свет сын кулака Гуж, не застрэліўся б Васіль Ганчарык. Ён свята верыў у савецкую ўладу. А яна вымусіла яго адпраўляць у Сібір сям'ю каханай дзяўчыны Анюты. Ад перажытага шоку анямеў яго малодшы брат Янка.Вайна з немцамі зруйнавала сямейнае гняздо Багацькаў. Сцепаніда, звыклая «меркаваць аб вялікім па малым, аб свеце — па сваёй вёсцы», не памылялася, калі здзейсніла свой апошні адчайны ўчынак: спаліла сябе, але не здалася на літасць пераможцаў. Пятрок, няўдачнік, «недалэга», які шмат у чым саступае гвалту, але ў самым галоўным, калі справа датычыцца яго сумлення і годнасці, становіцца настойлівым, упартым і мужным. Узброены векавечнай мудрасцю продкаў («подласць — справа нягоднікаў», «у каго праўда, таму не патрэбна зброя»), Пятрок ваюе, як умее. Ён вяртаецца з бульбянішча, куцы яго пагналі немцы, і радуецца: «Чорта ты яе (бульбу) возьмеш для германскай арміі... Няхай згіне яна там!» Ён не здраджвае сваім прынцыпам нават у той сітуацыі, калі паліцыянты сквапна дамагаюцца забраць у яго самагон. «Ён не дасць ім на сабе ездзіць, як ім захочацца, яшчэ ён пастаіць за сябе. Во хоць бы з гарэлкай: чорта ён даў ім гэтую найлепшую бутэлечку, нават выстаяў пад расстрэлам, наглядзеўшыся смерці ў вочы, а вот жа не аддаў, упёрся, і паехалі з чым і прыехалі. Скулля ім!»У словах і думках быкаўскіх герояў жыве эпоха. Творы пісьменніка — гэта не толькі дакладныя малюнкі трагічнай гістарычнай рэчаіснасці, эпохі калектывізацыі, фашызму, але і мастацкая філасофія, асэнсаванне яе супярэчнасцей. Пісьменнік імкнецца да поўнай аб'ектыўнай праўды пра час і людзей, як сказаў П.Панчанка, героі пісьменніка «Лазняк, Жаўтых, Іван Цярэшка, Каця, Валошын, Чумак, Алесь Мароз, Іваноўскі, Сцёпка Таўкач, Міця, Маслакоў, Ляўчук, Грыбаед, Зося Нарэйка, Хведар Роўба... I, вядома, Сотнікаў. I, вядома, Сцепаніда. Якія непаўторныя людзі, і ў кожнага высокая чалавечая годнасць! Гэта наш народ, гэта глыбокія народныя характары». Быкаўская філасофія рэчаіснасці вельмі неабходная для сучаснікаў і будучых пакаленняў. Пісьменнік сцвярджае ў сваіх творах ідэю самакаштоўнасці чалавечага жыцця — спрадвечны гуманістычны прынцып.
iburejko7
Пра шчасце
Для адных людзей шчасце заключаецца перш за ўсё ў матэрыяльным дабрабыце. Але часта абзавядучыся ўсім , што толькі душы заўгодна яны не знаходзяць жаданага шчасця. Сёння мы бачым шмат людзей , якія" над золатам чэзнуць ", але паглядзіце , хіба гэта шчасце? Гэтыя людзі жывуць у пастаянным страху за сваё багацце. Яны абносяць свае дамы шматмятровымі платамі , ставяць рашоткі , аканіцы , аказваюцца як бы жыўцом пахаванымі , але ўсё роўна не знаходзяць душэўнага спакою. У іх мала сапраўдных сяброў , большасць жа прыцягнута бляскам незлічоных скарбаў , яны жывуць у пастаянным страху за сваё жыццё , ім усюды здаюцца злодзеі , забойцы . Хіба гэта шчасце?Няма. Але і " рай у будане " - гэта толькі прыказка. Якое гэта шчасце , калі чалавек пастаянна вымушаны думаць аб хлебе надзённым ? Калі ў чалавека не хапае сродкаў на існаванне, то ён злаваўся на жыццё , на тых , хто купаецца ў раскошы , а злосць і шчасце - рэчы несумяшчальныя.Вядома , усё адбываецца не заўсёды так , як я апісаў , але ці не здаецца Вам , што выключэнні толькі пацвярджаюць правіла .Але матэрыяльная частка - гэта толькі адна з складнікаў чалавечага шчасця , прычым не самая галоўная . Перш за ўсё чалавеку неабходна душэўную раўнавагу , маральнае задавальненне сваім жыццём. Без гэтых чорт жыццё чалавека ніколі не будзе шчаслівай. А духоўнае шчасце шмат у чым залежыць ад самога чалавека. Бо ў адным і тым жа становішчы розныя людзі адчуваюць і адчуваюць сябе па -рознаму. Адны з іх жыццярадасныя , мэтанакіравана , прывыклі бачыць у жыцці лепшае , шукаюць у жыцці добрыя , а ня дрэнныя боку . Іншыя - наадварот бачаць у жыцці горшае , не вераць у сябе , зайздросцяць іншым, а самі не робяць нічога , каб палепшыць сваё жыццё . Як Вы думаеце - хто з іх больш шчаслівым ? Мне здаецца , што чалавек сам каваль свайго шчасця , стваральнік сваёй мясціны , ён мастак , які афарбоўвае свет сваімі фарбамі , ён стваральнік свайго кола сяброў , таму калі ў жыцці нешта не так - не трэба апускаць рукі , а наадварот, трэба знайсці ў сабе сілы змяніць яе .
Такім чынам , шчасце - гэта складанае і шматграннае пачуццё , хоць нават не пачуццё , а стан, да якога імкнецца кожны чалавек. Яно складаецца з мноства частак , і ня дастатак нават адной з іх здольны звесці ўсе шчасце на няма. Для кожнага чалавека яно сваё, для адных яно толькі ў матэрыяльным дабрабыце , для іншых - зусім у іншым . Ім чужыя грашовыя праблемы. Яны захопленыя жыццём і знаходзяць душэўны спакой у зусім іншых каштоўнасцях. ...
На мой жа погляд , шчасце складзена ў сукупнасці маральнай задаволенасці , душэўнага супакою і матэрыяльнага дабрабыту. Толькі пры сукупнасці гэтых выгод чалавек можа адчуваць сябе шчаслівым і тады яго галава вызваляецца ад штодзённых клопатаў , яму не даводзіцца думаць пра " хлеб надзённы " . У яго з'яўляецца жаданне працаваць , ўвасабляць у жыццё цікавыя ідэі. І гэта тычыцца не толькі кар'еры, але і асабістага шчасця. Чалавек , які мае любімую працу і робіць поспехі ці мае прыхільнікаў свайго таленту , без хатняга ачага не можа быць цалкам задаволены жыццём. Толькі сямейны дабрабыт можа зрабіць чалавека па -сапраўднаму шчаслівым . І такія людзі свой ​​жыццёвы поспех звязваюць з цеплынёй , зарадам станоўчай энергіі , атрыманай у коле сям'і. Але жыццёвы поспех у той жа час , як рулетка : аднаму вязе , іншаму не. А з другога боку , чалавек сам творца свайго шчасця. У кожнага павінна быць упартасць, цярпенне , а галоўнае - жаданне дамагчыся чаго-то ў жыцці і тады шчасце абавязкова прыйдзе .

Ответить на вопрос

Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:

Сделать по языку.намалюйце схему дадаными членами предложение.хлопчык наведвае мастацкую школу.
Ваше имя (никнейм)*
Email*
Комментарий*

Популярные вопросы в разделе

shkola8gbr
kreon1
luxoutlet
Анатолий
Panda062000
lagutkins
emilmishin1032
lebedevevgen
kayrina
sanseth5
Ushakova Sakhno
mb9037479491
Александровна1742
БеляковаСтаниславовна
Pastel-sova