Залатыя руки, залатыя завушницы, мякки хлеб, мякки характар, хвост лисы, хвост цягника, цеплыя словы, цеплае малако, халодныя вятры, халодныя фарбы, светлы дзень, светлы успамин, гарачая кава, гарачая пара, цверды архив, цвердае рашэнне. выпишыце тыя спалучэнни, у яких выделенныя словы ужыты у пераносным значение

Залатыя руки,мякки характар,хвост цягника,цёплыя словы,халодныя фарбы,светлы успамин,гарачая пара,цвердае рашэнне. Надеюсь что

1. Рабочая мова – беларуская. ТОЛЬКІ. І для бацькоў. І бабуль. І па тэлефоне. Вы даеце прыклад не толькі свайму дзіцяці, але і ягоным сябрам. Гэтую гадзіну Вы ахвяруеце будучыні Беларусі. Будзе проста выдатна, калі ў гэтай плыні вы крыху пабудзеце і да заняткаў, і пасля. З дзіцём дамоўцеся зараней.

2. Кожны дарослы маніторыць сваё дзіця: дапамагае, падказвае, падтрымлівае, сочыць за паводзінамі.

3. Прыпазненні і раннія сыходы – ціха, без тлумачэнняў.

4. Пакінуць дзіця адно – толькі даручыўшы канкрэтнаму даросламу, якога дзіця ведае.

5. Важна падтрымліваць эмацыйны і моўны кантакт з дзіцём цягам усяго занятка – паўтараць выразна вершыкі, пляскаць-топаць і г.д. Калі заданне даецца дзіцяці – дапамагаць, перажываць і радавацца, хваліць і падтрымліваць.

6. Не крытыкаваць. Не дэманстратыўна выпраўляць, а спакойна казаць правільны варыянт.

7. Не перакладаць, а паказваць альбо тлумачыць значэнне слова праз іншыя словы.

8. Дапамагаць іншым курсантам і іх бацькам – ненавязліва і добразычліва.

9. Памятайце: тут усе такія, як вы. Толькі некаторыя пачалі крыху раней, а іншыя пачнуць крыху пазней. Не азірайцеся на іншых, параўноўвайце сябе – з сабой.

10. Прапаноўвайце свае ідэі, канструктыўная крытыка вітаецца. Але час для гэтага – пасля заняткаў.

Объяснение:

Мікіта Гастрыт
Ужо адна мянушка раскрывае нам яго характар — пахмурны, непрыемны, злосны, калючы. Гэта складаны і супярэчлівы чалавек, які жыве не па ўласным сумленні, а па застарэлых, фальшыва-казённых прынцыпах. Недаверлівы, хваравіта зайздрослівы да чужой радасці. У гады калектывізацыі ён "выкарчоўваў» кулакоў, змагаўся з аднаасобнікамі. ён толькі выконваў загады, і тут няма яго вялікай віны. Але Мікіта напісаў данос на Васілёвага брата Андрэя ўжо не па загадзе, а па ўласнай ініцыятыве. I не таму, што бачыў у ім ворага, а таму, што Андрэй збіраўся засылаць сватоў да яго будучай жонкі. Пакаянне Мікіты запозненае, непаслядоўнае. Застарэлыя звычкі мацнейшыя за сумленне. Гастрыт - найбольш супярэчлівы, складаны вобраз. Ніхто з персанажаў столькі разоў не будзе мяняць сваіх паводзін на працягу дзеяння так, як ён. Недаверлівы, хваравіта зайздрослівы да чужой радасці - такі ён у першай сцэне, дзе дапытваецца ў Мульціка, ці пішуць яму дзеці. Хцівы, раз'юшаны, гатовы з нажом у руках бараніць сваё шчасце- у сцэне з выйгрышным латарэйным білетам. Безабаронны перад голасам сумлення, што абудзілася ў ім, што прачыналася ў ім, ён глушыў яго ў сабе да самай апошняй хвіліны, хто ў жыцці шукае зручнага, зацішнага закутка, спрабуе выкруціцца ад суда і адплаты гісторыі, несвядома заганяе сябе ў пастку.

Васіль Мульцік
гэта чалавек, які пражыў нялёгкі лёс. Ён «тры вайны адпляскаў, шабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі да крыжа прымалацілі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла. I гэта яшчэ не ўсё! Двух дзетак за вайну пахаваў, і нішчымніца пасляваенная была, і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша». Але гора не зламіла яго наадварот — узмацніла душу Васіля, надзяліла яго, дабрынёй, якая, колькі ні раздавай, не вычэрпваецца. Гэта нястомны працаўнік і пакутнік, жартаўнік і сонцапаклоннік. У яго — паэтычная, тонкая і ўзнёслая душа ў адносінах да зямлі-карміцелькі, і да сонца, Мульцік не моліцца сонцу, ён размаўляе з ім, як з блізкім. За гэтыя яго дзівацтвы яго і празвалі Мульцікам. Ён добра ведае, што нарадзіўся на Зямлі, каб сагрэць яе сваей душой, каб працаваць, хлеб расціць. Для яго: «Шчасце з чужых рук заўсёды кіслае... Шчасце самому рабіць трэба». Ён з гумарам ставіцца да ўсяго, нават да сваёй старасці-нямоглаці. Яго можна назваць аптымістам па жыцці, ён — чалавек-сонца.