Выписать эпитеты, сравнение, метафоры из стихотворения зямля беларуси

Мне вельмі хацелася паглядзець душэўны фільм пра праўдзівую жыццёвую гісторыю. Стамілася ад спецэфектаў і гламурных камедый. Дадзены фільм паглядзела па рэкамендацыі сяброў. Сцэнарый для гэтай кінастужкі быў напісаны па рэальнай гісторыі, якая адбылася ў 20-х гадах у Японіі, дзе адзін сабака, пасля раптоўнай смерці свайго гаспадара, чакаў яго на вакзале кожны вечар на працягу 9 гадоў. З першых хвілін фільм захапляе пранікнёнай гульнёй галоўнага героя, ролю якога выконвае Рычард Гір. Мне не падалося, дадзены акцёр рэальна палюбіў Хатико. Столькі любові і пяшчоты было ў яго вачах. Безумоўна, усе сабакі, якія гулялі галоўную сабачую ролю былі таксама вельмі таленавітыя. Мяне ўразіла іх пранікнёная гульня на поўнай самааддачы. Цікава, колькі часу спатрэбілася Рычарду Гиру, каб так прыручыць сабаку. Я шмат чаго вынесла для сябе пасля прагляду гэтай драмы. Як можна пражыць жыццё. Можна стаць вядомым, але не пакінуць шчаслівым ні аднаго чалавека побач з сабой. Можна стаць вельмі багатым і паспяховым, але ў канцы зямнога шляху страціць сэнс у самога жыцця. Ёсць і іншы шлях. Можна стаць проста звычайным чалавекам. Вучыцца рупліва, працаваць натхнёна, знайсці каханага чалавека, стварыць моцную сям"ю, выгадаваць шчаслівых дзяцей і ставіцца да навакольных людзей так, як ты б хацеў, каб яны ставіліся да цябе. Тады ты пражывеш жыццё паўнавартаснае і насычанае. Памрэш хутка і без болю шчаслівым чалавекам, як быццам цябе проста выключылі і забралі ў іншы свет для мадэрнізацыі і новага жыцця. Цябе будуць памятаць і шанаваць, хай толькі родныя людзі і сябры, затое аддадзена і назаўжды. Менавіта такое жыццё і пражыў галоўны герой. Як мне падалося, менавіта таму яго і палюбіў так аддадзена Хатико і аддаў яму ўсё жыццё да апошняй кроплі, у падзяку за выхаванне, цярпенне і любоў.

Аднойчы, пасля ўрокаў мы ўсім класам сабраліся паехаць у басейн. Прыйшлі ўсе. Роўна ў тры гадзіны дня мы выехалі са школы. У басейн нас адразу не пусцілі, нам трэба было пераапрануцца. Мы пераапрануліся і інструктар павёў нас у басейн. Мы ішлі па доўгім калідоры да басейна. Па дарозе мы ўбачылі спартзалу. Там займаліся каратэ. Мы прыйшлі ў басейн. Нам сказалі спускатся па чарзе. Кожнаму хацелася увайсці першым, але гэта ўдалося толькі мне. Як толькі я ўвайшоў у ваду, у мой бок паляцела куча пытанняў: - як вада: -пытали дзяучынки- ня глыбока ці- спрабавалі перакрычаць адзін аднаго хлопчыкі. А я адказваў - ВАДА проста дзівосна! Усім спадабалася як мы хадзілі ў басейн.