Словы ў дужках пастаўце ў месным склоне. 1.аб сімвалах беларусі-(зубр і бусел)-спяваюць песні. 2.мой брат служыць на (флот 3. у (лес) мы збіраем ягады і грыбы.4.па невялікім(масточак) яны прайшлі праз ручай.5.у (рукзак) хлопчыка было ўсе неабходнае для паходу.6.аб(поспех) нашых спартсменаў напісалі ў газеце.

Аб сим валах Беларуси -,з зубры и буслы спяваюць песни.мой брат служиць на флоце.У лесе мы забираем ягады и грыбы.Па невяликим масточку яны пайшли праз ручай.У рукзаку у ХЛОПЧЫКА было усе неабходнае для паходу.Аб поспехах нашых спортсменау написали у газеце .

Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,

A злуецца i плюецца — немы жах.

Вярблюд

Iдзе ён паважна, Шыпiць вельмi страшна.

I за пяткi ўсiх шчыпае, Лапкi, нос чырвоны мае.

Гусак

Есць зялёную траву, I гаворыць так: „Му-Му".

Любiць грушу спелую, Дае вадзiцу белую.

Карова

Ляжыць у балоце бервяно,

Зубастае i злючае яно.

Кракадзіл

Крадзе нясушак, яйкi I гонiцца за зайкай.

Вось дык хiтрая краса Быццам полымя ...

Ліса

Белым пiша словы, У школе ўсiм знаёмы.

Cябруе з чорнай дошкай, Знiкае сам па-трошку.

Мел

Смачна ён у бярлозе спiць, Смокча лапу i сапiць.

А калi растане снег, Сцеражыся, чалавек.

Мядзведзь

Днём я сплю, ноччу — спяваю,

Усё ў цемры заўважаю.

На мышэй палюю ў полi,

Не сустрэць мяне нiколi.

Сава

Сам в сапогах, а хожу на голове.

гвоздь в боце

Срежьте голову, вынем сердца,

дадим пить - состоянии говорить.

гусиное перо

Летела уважении, на камень пала,

камень разбила, мертвых разбудили;

мертвые встали, в дудачки сыграли.

курица, яйца и цыплята

Сидит на палцы пани и шевелит губами.

мак цвице

Сам верхом, а ноги за ушами.

очки

Велізарныя скрыпучыя дзверы закінутага ангара павольна адчыніліся перад невялікай групай людзей, якія пасяліліся тут некалькі дзесяцігоддзяў назад.  

У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі шурпатую шчыліну праходу,   цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.  

Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву, бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.    

І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць вам.  

У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі гадоў: рост, чорны плашч і рукі...  

На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для надання ей больш арыстакратычнага выгляду.