Рассматрите малюнки .на их аснове складзите нквяликае апавяданне , выкарыстоуваючы неабходныя прыслоуй. ((

Каб расказаць пра гасціннасць беларусаў і іх здольнасць над сабою пажартаваць, аўтар ужывае прыказкі і прымаўкі: Госць як нявольнік: ляжа, хоць і ў пярыну паложаць. Добра бьіло ў гасцях, толькі прынукі не было. Госць сядзе, куды скажуць, хоць на покуць (самае пачэснае месца), а гаспадар, як скула, дзе захоча, там і сядзе. Пры мілым госцю і гаспадар пажывіцца. Госць першы дзень — золата, другі — серабро, а трэці — медзь, хоцьі дадому едзь. Існуе ў беларусаў шмат прыказак і прымавак пра адносіны да хлеба і тых людзей, якія яго расцілі: Дзе гаспадар ходзіць, там жыта родзіць. Без хлеба няма абеда. Хлеб усяму галава. Хто сее хлеб, той сее праўду. Хлеб плача, калі яго дарэмна ядуць. Лепш уласны хлеб, чым пазычаная булка. Павага да працоўнага чалавека гучыць у такіх прыказках: Гасладар на сваім агародзе — раўня ваяводзе. Гаспадарку весці — не лапці плесці. Якія мы гаспадары — такія нашы і двары

У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!

У мяне няма асобна любімага настаўніка. Для мяне ўсе настаўнікі – любімыя. Складана вылучыць кагосьці аднаго, які б падабаўся больш, чым іншыя настаўнікі.
Але аднаму настаўніку ў мяне асаблівае стаўленне. Гэта (Твая настауница). Яна выкладае ў нашым класе геаметрыю. Я шчаслівая, што менавіта (Твая настауница) выкладае ў нашым класе такі складаны і важны прадмет, як геаметрыя. (Твая настауница) цудоўна ведае свой прадмет. Гэты настаўнік даступна і зразумела даносіць матэрыял да ўрока вучняў.
Але акрамя гэтага (Твая настауница) светлы чалавек. На яе ўрокі ходзіш з нейкім асаблівым настроем, а з якой цікавасцю рашаць задачы і прыклады, калі табе ўсе зразумела з пройдзенага матэрыялу. Я разумею, як цяжка да нас данесці матэрыял урока, але (Твая настауница) з майстэрствам робіць гэта. Часам мы, вядома, растройваем яе ацэнкамі за кантрольныя работы, але тут жа стараемся іх выправіць. Я думаю, кожнаму настаўніку хочацца, каб іх вучні добра паспявалі па іх прадмеце. І напэўна, настаўнікам так прыемна, калі вучні дасягаюць поспеху.

Многія вучні, якіх вучыла (Твая настауница) памятаюць яе, паважаюць. Мая старэйшая сястра вучылася ў (Твая настауница) і да гэтага часу ведае яе прадмет вельмі добра. Настаўнікам заўседы прыемна, калі вучні ім удзячныя. Мы заўсёды павінны паважаць нашых настаўнікаў, якія не шкадуючы сіл і часу, настойліва і цярпліва навучаюць нас.Аб ёй можна гаварыць шмат, але я думаю, што ўжо і так усё зразумела. Бо выдатных настаўнікаў шмат і кожнага мы павінны памятаць ўсе жыццё. Таму што, толькі дзякуючы ім і нашым бацькам мы дамагаемся чагосці ў жыцці, працуем, вучым сваіх дзяцей. І затым іх вопыт, які атрымліваем, пераходзіць з пакалення ў пакаленне. Усе настаўнікі мусяць быць каханыя намі.
А мы павінны быць удзячныя настаўнікам за тое, што яны, не гледзячы ні на што, выконваюць свой доўг. Мы ніколі не павінны забываць сваіх настаўнікаў, якія адкрываюць нам дарогу ў дарослае жыццё.