Сотносительно несложным складзiце невялiки тэкст, пачаушы яго звароткам, якi называе адрасата выказвання. падумайце, да каго цi да чаго вам лепш звярнуцца. да свякоу цi да гяроя кнiгi, кiнафильма? да роднага края, вёскi, горада цi да ракi, саду? да любiмай жывёлы, раслiны цi да прадмета?

Родная мая вёска! Ці памятаеш ты яшчэ мяне? Калісьці ў дзяцінстве я прыязджаў да цябе кожнае лета. А пасля дарослае жыццё, праца, сям'я захапілі так, што не быў тут ужо амаль дзесяць гадоў. Ледзь пазнаў нашу вуліцу: хаты ўсе новыя, дрэвы, што былі маленькімі, павыросталі да неба. І толькі адчуванні засталіся тымі, што і ў дзяцінстве: спакой і бяспека. Абяцаю, буду часцей прыязджаць да цябе, мая вёска. І абавязкова прывязу сюды сваіх дзяцей, каб раздзяліць з імі свае ўспаміны.

Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад...
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надвор'е будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор'е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, - гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы - мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень - мой любімы асенні месяц, а восень - мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень - сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень - цудоўная, на мой погляд, пара.

1. Назоунiк, прыметнiк, займеннiк, лiчэбнiк, дзеяслоу, прыслоуе.
2. Самастойная нязменная часцiна совы, якая абазначае прымету дзеяння, прымету iншай прыметы або прадмета i адказвае на пытаннi як? дзе? куды? па якой прычыне? якiм чынам? колькi? часу? з якой мэтай? навошта? i iнш.
3. Звычайна адносiцца да дзеяслова, прыметнiка цi прыслоуя, зрэдку можа адносiцца да назоунiка.
4. Найчасцей акалiчнасць, калi паясняе назоунiк азначэнне
5.
6. Заканчваюцца на суфикс -а, утвораны ад якасных прыметникау. Пр выш суфикс -эй (-ей), пр найвыш ад пр выш + прыстаука най-, склад выш больш, менш, склад найвыш найбольш, найменш,за усё, за усих
7. Ад усих самастойных часцин совы суф, прыст, постф, прыст-суф, словаскладанне
8. Робяць мауленне больш дакладным и выразным, перадаюць паслядоунасць дзеянняу, месяца и дзеяння, час, кали ясно адбываецца; служаць для сувязи сказал у тэксце; могуць складаць граматычеую аснову сказа и ужывацца для перадачы стану лушы чалавека и стану прыроды
9. Разам кали без не не ужываюцца, кали можно заменить синонимам без не, у неазначальных прыслоуяу. Асобна кали ёсць свпрацьпастауленне з злучникам а. Ни разам у алмоуных прыслоуяу.
10. З прыстаукай па-, якия заканчваюцца на ому, аму, яму, му, ску, цку,ы,и, або утвораны ад парадкавых личэбникау. З прстаукай абы-. З постфиксам -небудзь. Утвораны шляхам паутору аднолькавых, близких або антанимичных слоу (циха-циха)