Лебядзины скит характер хана батый старца и паэта юсуфи скажите

Хан - злы, алчны, бясчэсны.

Юсуфи - чэсны, справядливы

Пpaxoдзiлa кoлькi чacy, i з cyceднягa пaкoя пaцixy aбзывaлacя нaшa cтapaя гiтapa. Нa гiтapы ў нac любiў iгpaць бaцькa-нябoжчык. I мaмa тaкcaмa iгpaлa. Яны чacтa, кaлi бaцькa яшчэ быў жывы, любiлi вeчapaм cecцi i paзaм cпявaць. Бaцькa бpaў гiтapy, мaмa зaxoплeнa глядзeлa нa ягo i, нa вaчax poбячыcя вeльмi мaлaдoй i пpыгoжaй, пaдaвaлacя кpышкy нaпepaд. Бaцькa няўлoўнa кpaтaўcя cтpyн, бpaў aдзiн aкopд, дpyгi... Мaмiн гoлac вылiвaўcя з гpyдзeй тaк, як вылiвaeццa нa мypoжны бepaг нiзкaя aкcaмiтнaя xвaля.

«паміж пяскоў егіпецкай зямлі» - это санет, но может всёравно пойдёт) верай у гістарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху і лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе аўтар паказаў сябе выдатным майстрам санета. паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiкаў егiпта. праляжаўшы там некалькi тысячагоддзяў, яны не загiнулi. жыццёвая сіла іх нібы драмала на працягу многіх стагоддзяў. трапіўшы ў вільготную глебу, зярняткі далі багатую рунь. верш уяўляе сабой разгорнутае параўнанне. магiла – сiмвал смерцi, жменя насення – увасабленне вечнасцi жыцця. яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. паэт параўноўвае зерне з беларускім , які прыгнечаны, спіць, але і пад прыгнётам захаваў сваю жыццястойкасць. паэт верыць, што духоўныя сілы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на сваім шляху ўсе перашкоды. аўтар сцвярджае ідэю вечнасці, неўміручасці жыцця:  зварушаны, нарэшце, дух народны,  я верую, бясплодна не засне,  а ўперад рынецца, маўляў крыніца,  каторая магутна, гучна мкне,  здалеўшы з глебы на прастор прабіцца. верш прасякнуты верай ў сiлы народа, у яго будучыню. прыгнечаны на працягу многiх вякоў, беларускі народ выжыў, захаваў сваю сiлу. пад прыгнётам ён захаваў сваю жыццеустойлiвасць. аўтар параўноўвае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларускі народ з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху. кампазіцыя санета «паміж пяскоў егіпецкай зямлі», выкарыстаныя ў ім параўнанні народа з жыватворнай крыніцай, асацыятыўныя сувязі паміж падзеяй, што моцна ўразіла, і загадкавасцю свайго народа, — усё спрыяе выяўленню філасофскай думкі, што духоўнае адраджэнне народа — гэта толькі пытанне часу.