Обозначить граматичныя основы. 1. трывожнаю барвай палае зямны небасхіл і вёскапакінутым пеўнем на золку пяе (м . мятліцкі 2. і сэрца з адышкай нямець у грудзях пачынаем. мятліцкі). 3. на некаторых дрэвах лісце пажоўклаа на іншых стала ружовым і нават ярка-чырвоным (в. сто-ма). 4. падзьмуць вятры і снежныя каметы праносяццанад белаю зямлёй (п. панчанка). 5. болын за пяцьсотмпорцый ежы дастаўляе да гнязда мухалоўка* а ў кожнайпорцыі дзясяткі насякомых (в. стома). 6. толькі зрэдкуданосіцца разарваны пошчак жаваранка прасвішча сініцады раздасца флейтавы покліч івалгі (в. стома).

1. Трывожнаю барвай палае (выказнік) зямны небасхіл (дзейнік) і вёскапакінутым пеўнем на золку пяе (выказнік) (М . Мятліцкі). 2. Яе прыгадаю і сэрца (дзейнік) з адышкай нямець (выказнік) у грудзях пачынае (выказнік). (М. Мятліцкі). 3. На некаторых дрэвах лісце (дзейнік) пажоўклаа на іншых стала (выказнік) ружовым (выказнік) і нават ярка-чырвоным (В. Сто-ма). 4. Падзьмуць (выказнік) вятры (дзейнік) і снежныя каметы (дзейнік) праносяцца (выказнік) над белаю зямлёй (П. Панчанка). 5. Болын (дзейнік) за пяцьсот порцый ежы дастаўляе (выказнік) да гнязда мухалоўка* а ў кожнайпорцыі дзясяткі насякомых (В. Стома). 6. Толькі зрэдку даносіцца (выказнік) разарваны пошчак (дзейнік) жаваранка, прасвішча (выказнік) сініцады (дзейнік), раздасца (выказнік) флейтавы покліч (дзейнік) івалгі (В. Стома).

Не той сябра , хто вусны мажа, а той ,хто прауду кажа. 2) з ким пазнаешся , таким и застанешся.3) той не можа быць другам , хто абыдзе у бядзе кругам.4) не карай божа , ни чым, як сябрам лихим.5) лепш сто сяброу, чым сто рублеу.6) новых сяброу нажывай а старых не забывай.7) гора с горой не сходицца а чалавек з чалавекам завседы.8) недруг паддаквае, а друг спорыць.9) адзин другога даводзиць да лихого.10) разумный вораг , лепей дурнога сябра.11) усе сябры да пары.12) адзин пень гарэу, другий спину грэу.

Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. З прыходам вясны быццам зараждаецца новае жыцця. Рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. Дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. Птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. Сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. Чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. Зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. Цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. Нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыажосць роднай прыроды. Вось за гюта я так кахаю вясну.