Можете ? сочинение на языке на тему "любимый герой" по повести василия быкова"жураулины крык". р.s.: про глечыка

Мой Любімы герой Гераізм у Быкава - гэта праява высокага чалавечага духу. Вобраз салдата ў аповесці "Жураўліны крык" паказаны Быкавым на фоне суровага і трагічнага сорак першага года, самага цяжкага года вайны, калі найбольш востра стаяў пытанне не толькі пра мільены чалавечых жыццяў, але і пра лес Радзімы, яе будучыні. Паставіўшы сябе на месца самага маладога салдата, Глечика, я падумаў аб тым, колькі адвагі і мужнасці трэба было мець, каб выстаяць да канца і не задрыжаць. Дзякуючы такім салдатам, мы сення жывем, ходзім у школу і марым аб будучыні.

шо дзед лесам, а за м бегла собачка. шо дзед, шо, ды першы раз кну рукавчкам. Вось бяжыць мышка, улезла гэтую рукавчкам кажа:

- Здесь я буду жыць.

А гэты час жаба - прыг-прыг! - пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка. А ты хто?

- А я жаба - попрыгушка. Пусц мяне!

- дз.

Вось х ужо двое. Бяжыць зайчык. Падбег да рукавчк, пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка. А ты хто?

- А я зайчык - побегайчик. Пусцце мяне!

- дз.

Вось х ужо трое. Бяжыць лсчка:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка ды зайчык - побегайчик. А ты хто?

-А я лсчка-сястрычка. Пусцце мяне!

Вось х ужо чацвёра сядзць. Зрк, бяжыць вачок - таксама да рукавчк, ды пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик ды лсчка-сястрычка. А ты хто?

- А я вачок - шэры бачок. Пусцце мяне!

- Ну дз!

Улез гэты. Ужо стала х пяцёра. Адкуль н вазьмся, брыдзе кабан:

- Хро-хро-хро, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка ды вачок - шэры бачок. А ты хто?

- А я кабан - клыкан. Пусцце мяне!

Вось бяда, усм у рукавчкам паляванне.

- Табе ня лезьц!

- Як-небудзь лез, пусцце!

- Ну, што ж з табой зробш, лезь!

Улез гэты. Ужо х шасцёра. так м цесна, што не павярнуцца! А здесь затрашчала сучча: вылазць мядзведзь таксама да рукавчк падыходзць, раве:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка, вачок - шэры бачок ды кабан - клыкан. А ты хто?

- Гу-гу-гу, вас тут зашмат! А я медведюшка - бацюшка. Пусцце мяне!

- Як жа мы цябе пусцм? Бо так цесна.

- Ды як-небудзь!

- Ну жо дз, тольк з краёчку!

Улез гэты. Сямёра стала, ды так цесна, што рукавчкам таго глядз, разарвецца.

А тым часам дзед хапць - няма рукавчк. Ён тады вярнуся шукаць яе. А сабачка наперад пабегла. Бегла, бегла, глядзць - ляжыць рукавчкам варушыцца. Собачка тады:

- Га-га-га!

Звяры спалохался, з рукавчк вырвался - ды рассыпную па лесе. А дзед прыйшо забра рукавчкам.

Васіль Быкаў "Аблава"

1. Скураныя пасталы на нагах у чалавека даўно раскіслі ад балотнай вады, анучы наскрозь змакрэлі.

2. Наўкола стаяла цішыня, нідзе не было нікога.

3. На даўно не голеным твары чырванеў даўгі прастуджаны нос, з-пад святлявых броваў насцярожана зыркалі шэрыя вочы.

4. Дыханне ў чалавека чулася сіпатае і частае – усё ж, мусіць, далася яму ў знакі гэтая хада па балоце.

5. Апрануты ён быў у зрудзелы ад старасці вясковы армячок-паддзёўку, залаплены на плячы чорным суконным лапікам, на запалым жываце скасабочана трымалася раменная папружка.