Нужно написать любых 5 предложений. 3 предложения нужно разобрать синтаксически. , а то не шарю в .

На жаль, сціплае веданне беларускай мовы не дазваляе мне напісаць нешта сапраўды арыгінальнае. Але я пастараюся неяк выкруціцца. На Беларусі маразы, і я мару пра егіпецкае сонца. Вось бы зараз выцягнуцца на шэзлонгу і дрымотна назіраць за воплескамі хваль Чырвонага мора. Побач ляжыць бутэлька вады і сакавітая садавіна, я адчуваю на вуснах салёнае паветра і чую воддаль крыкі арабаў, якія імкнуцца прадаць свой надзвычай важны (для іх) тавар ці паслугу турыстам нашага пляжу.

Объяснение:

Сказ 1:

На жаль, - уводнае слова

сціплае - азначэнне

веданне - дзейнік

беларускай - азначэнне

мовы - дапаўненне

не дазваляе - выказнік

мне - дапаўненне

напісаць - дапаўненне

нешта - дапаўненне

сапраўды - акалічнасць (?)

арыгінальнае - азначэнне

Сказ 2:

Але - злучнік

я - дзейнік

пастараюся выкруціцца - выказнік

неяк - дапаўненне

Сказ 3:

На Беларусі - акалічнасць

маразы - дзейнік

і - злучнік

я - дзейнік

мару - выказнік

пра сонца - дапаўненне

егіпецкае - азначэнне

Папулярнасць твора “людзі на ” іван мележ тлумачыў арганічнай сувяззю свайго светапогляду з крыніцамі народнай мудрасці, з вядомым жыццём палескай вёскі. «здаецца, ніколі не было мне такое знаёмае і дарагое тое, пра што я пісаў… цяжка сказаць, колькі б магло працягвацца блуканне па пакутах маладой жанчыны, каб яна не адважылася, нарэшце, выбрацца з таго становішча, у якім апынулася.

адным з самых прывабных у творы з’яўляецца вобраз ганны чарнушкі. на старонках рамана ганна паўстае перад намі ўжо дарослай дзяўчынай, але мы з лёгкасцю ўяўляем яе дзяцінства: беднасць, цяжкая праца на полі, у хаце. звычайнае жыццё сялянскай дзяўчыны.васiля яна спачатку не вылучала з лiку сваiх равеснiкау. усе пачалось з летняга вечара на сенажацi, калi у iх адбылося першае нясмелае каханне. на вачах ганна вырастае ў незвычайна прыгожую дзяучыну, поўную годнасцi, чалавечай шчырасцi, дабраты i спагадлiвасцi. з псiхалагiчнай абгрунтаванасцю раскрывалася першае каханне дзяучыны. яна пакахала глыбока, з усiм жарам нерастрачаных пачуццяў. з глыбiней намалявана трагедыя дзяўчыны, якая, кахаючы аднаго, сiлай няўмольных абставiн вымушана выйсцi замуж за другога. раман усебакова iмкнецца абгрунтаваць, чаму ганна, у якой развiта пачуцце уласнай годнасцi, якая не церпiць прымусу i сляпога падначалення чужой волi, вырашыла выйсцi за яўхiма. нялегка дасталося ей гэтае рашэнне.пасля сватання ганна пачынае жыць “у нейкiм сне”. яна робiць усе па заведзенаму звычаю, але аутаматычна, без душы i ахвоты. “сцерпiцца – злюбiцца,» угаворвала сябе ганна. але не злюбiлася i не сцярпелася. i чым даужэй яна жыве у сям’i глушака, тым больш выразна разумее усю жахлiвасць свайго становiшча. асаблiва адчула ганна свае становiшча жонкi-рабынi, калi нарадзiла дзiця. стары глушак прымусiу яе ехаць на сенакос разам з верачкай, дзе тая захварэла, а пазней — памерла. «бог дау — бог узяу», — вось рэакцыя глушакоу на смерць дзiцяцi.пасля смерцi дачкi ганна не можа больш жыць побач са сваiмi «сведкамi», нелюбiмым мужам. яна кiдае глушакоу i iдзе працаваць у школу, якая становiцца часовым прыстанiшчам на яе жыццевым шляху. 

лес ганны склауся нялегка. надзеi на вяртанне былога кахання не апраудалiся (васiль застауся з зямлей). зварот у бацькаву хату душэунага спакою не прынес, пасля сустрэч з башлыковым засталiся прыкрасць i горкая агiда.вобраз ганны нечым нагадвае мне галоўную гераіню паэмы я. купалы «бандароўна». прыгожая знешнасць, багаты ўнутраны свет, цвёрды, незалежны характар — усё гэта яднае гераінь двух адметных твораў беларускай літаратуры.

1. У спеве жупана можна пачуць і стракатанне сарок, і цвырканне вераб’я, і шчабятанне ластаўкі, і меладычны свіст івалгі, і хрыплае карканне вароны…

2. На платах і агародах гарланілі і лапаталі крыламі пеўні.

3. Рака то супакойвалася на момант, то зноў уздрыгвала маршчынілася.

4. Дзе-нідзе на дарозе ляжала ўпоперак верхавіна сасны або елкі.

5. Дождж хоць быў дробны і рэзкі, аднак нашкодзіў нямала.

6. Луг тут скрозь стракацеў жоўтым кураслепам, і блакітнымі незабудкамі, і чырвоным макам.

7. Стары, напэўна, быў калі не дырэктарам, то яго намеснікам.

8. Сваты звычайна выдавалі сябе за падарожнікаў або купцоў, ці паляўнічых.

9. Толькі дзеркачы ды конікі парушаюць цудоўную вячэрнюю цішыню палёў.

10. Аднекуль з лесу ці з саду на ржышча пад свежы сноп заляцеў жоўты лісток.

11. Дробны, але нейкі халодны дождж, ліў з раніцы да самай ночы.

12. Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы пакутны боль, і тугу, і надзеі.

13. Тут растуць і ясень, і вольха, і чаромха.

14. Дзясяткі, сотні гадоў чаргаваліся вятрамі, ды цішаю, спёкаю, ды сцюжаю.

15. Дажджы як пачаліся, дык цягнуліся да самых прымаразкаў.

16. Рыгор, ці нічога не адказваў, ці жартаваў.

17. Дарога не то маладзіць мяне, не то абнаўляе, не то поўніць нечым новым, вельмі патрэбным жывым энергічным.