Аналiз верша багушчэвiча "чырвоныя сцягi" ​

Тэма вершу. Любоў да Беларусі, памяць а Вялікай Айчыннай вайне.

Галоўная думка. Трэба ганрыцца  і помніць нашу гісторыю. Нам трэбы нясці адказ за нашу Радзіму, таму што будучыня за нами, маладым пакаленнем Рэспублікі Беларусь.

Объяснение:

Тэма вершу. Любоў да Беларусі, памяць а Вялікай Айчыннай вайне.

Галоўная думка. Трэба ганрыцца  і помніць нашу гісторыю. Нам трэбы нясці адказ за нашу Радзіму, таму што будучыня за нами, маладым пакаленнем Рэспублікі Беларусь.

Теги: Чырвоныя сцягі, аналiз верша Багушчэвiча "чырвоныя сцягi. Франциск Бенедикт Богушевич

1. Вводные конструкции, выражающие уверенность или, наоборот, неуверенность говорящего в достоверности сообщаемого.
Пример: Мы, разумеется, начали разговор о вчерашнем (Ф. Достоевский)
2. Вводные конструкции, выражающие эмоциональное отношение к сообщаемым фактам .
Пример: Про вас я не слыхал, к несчастью, ничего (М. Лермонтов)
3. Вводные конструкции, указывающие на источник сообщения, источник определённого мнения, определённых сведений.
Пример: По-моему, такие зимы были лучшим временем в Ба­туми (К. Паустовский)
4. Вводные конструкции, указывающие на логическую связь мыслей, их последовательность.
Пример: Итак, предложе­ние было принято (И. Тургенев)
5. Вводные конструкции, указывающие на приёмы и оформления мысли или на характер высказывания (на стиль и тон высказывания)
Пример: Я присмотрелся, попривык к окружающим меня явле­ниям, или, вернее сказать, чудесам природы (С. Акса­ков)

Даўным-даўно жыў тут чалавек. Зваўся ён Васілём. Вельмі любіў Васіль кветкі, а таму і сам вырошчваў іх. Новым кветкам даваў імёны.

Аднойчы ў яго садзе з’явілася новая кветачка. Была яна блакітнага колеру. Яна ўмела размаўляць і пры першым спатканні папрасіла Васіля, каб ён хутчэй даў ёй імя. Прыгожае, мілагучнае.

Доўга-доўга думаў Васіль і нарэшце разважыў, што назвы лепшай за Васілёк не прыдумаць.

Васіль з Васільком многа чаго не дагаварылі. Але аб новай кветачцы, якая да таго ж умее гаварыць, даведаўся туташні злосны пан. Ён і загадаў Васілю прынесці кветку да яго ў святліцу.

Пра гэтае няшчасце дачуўся і Васілёк. Ён таксама не хацеў жыць у злоснага чалавека і ператварыўся ў чырвоную нікім незаўважаную кветачку.

Азвярэлы пан люта пакараў Васіля, а напрыканцы мучэння загадаў укінуць яго цела ў рэчку. Так і загінуў Васіль, але кветачка — засталася. А людзі і перайменавалі сваё паселішча Васількамі — як памяць аб Васільку, Васілю і яго кветках.