из повести мы узнаем о судьбе мальчика человек по прозвищу паровоз, сына паровозного машиниста. действие разворачивается в 1916 году. миколка-паровоз живет вместе с родителями и дедом в вагоне. отец человек подпольщикам и попадает в тюрьму. миколка решает царю на начальника станции, который творит несправедливости. однако мальчика избивают жандармы прямо под портретом царя, и теперь миколка мечтает о мести. но отомстить он не успевает - события в стране начинают меняться с удивительной быстротой, и домик его отца оказывается в центре этих событий, связанных с октябрьской революцией. позже y годы гражданской войны вместе с взрослыми миколка принимает участие y борьбе против белогвардейцев и интервентов. если станцию захватывают враги, он вместе с отцом уходит к партизанам. при приближении красной армии немцы собираются вывезти имущество и оружие. чтобы помешать этому, партизанский отряд атакует станцию, но силы неравные. по отправляют паровоз, который миколку приходится вести самому.
ганна жыве ў вежках. ёй 76 гадоў. яна вельмі вясёлая, добрая, супакойная. мае сына віктара, які сядзіць у турме. такая ж, як і мульцік, старэнькая, белая. любіць песню "ой, ляцелі гусі з броду". жыве супакойна і ціха.
мульцік таксама жыве ў вежках. яму 80 гадоў. ён наіўны, жалаблівы, добры, просты. мае аднаго сына, які яму не піша і не помніць бацьку. жонка мульціка памерла. заўсёды моліцца сонцу, размаўляе з ім. ніколі не ходзіць у сталоўку.
гастрыт жыве ў вежках. яму 78 гадоў. злы, рэзкі, калючы як вож. калі з ім гавораць людзі, то ў іх быццам іць душа. мае дзяцей, але яны бацьке толькі грошы шлюць. ён заўсёды дыў за кошт працы другіх.
подробнее - на -
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Каким предстает перед нами петрок через мысли степаниды
Пятрок вачамі Сцепаніды ўяўляе сабой неграмацея, цёмнага мужыка, слабага, старага (60 год), баязлівага крывадушніка. Што б ён не зрабіў, Сцепаніда заўсёды была незадаволеная, усё ён рабіў не так, як трэба было б. Але да вайны Пятрок, калі яны толькі атрымалі хутар, узяў на сябе ўсю гаспадарку, стаў сапраўдным гаспадаром сваёй зямлі. Калі Сцепаніда захварэла, ён рабіў яшчэ больш. Але да хатніх спраў ніколі не меў дачынення. Першы раз ён мыў падлогу, калі заставілі немцы. Тады ён проста выліў ваду з вядра на падлогу. І пакуль не прыйшла Сцепаніда і не насварылася на яго, нічога не рабіў з вадой, якая стаяла ў самым нізкім месцы хаты.