Характарыстыка пора-леановіча. можете написать не 2-3 предложения а больную (не сильнозарание большое ​

Не той сябра , хто вусны мажа, а той ,хто прауду кажа. 2) з ким пазнаешся , таким и застанешся.3) той не можа быць другам , хто абыдзе у бядзе кругам.4) не карай божа , ни чым, як сябрам лихим.5) лепш сто сяброу, чым сто рублеу.6) новых сяброу нажывай а старых не забывай.7) гора с горой не сходицца а чалавек з чалавекам завседы.8) недруг паддаквае, а друг спорыць.9) адзин другога даводзиць да лихого.10) разумный вораг , лепей дурнога сябра.11) усе сябры да пары.12) адзин пень гарэу, другий спину грэу.

Хлопчык ведаў, што зайца так, як птушаня ў гняздзе, не накрыеш. тут ужо трэба маладзецтва, небывалае здарэнне, - каб ён, такі імклівы, няўлоўны, ды апынуўся ў тваіх руках. але аднойчы такі цуд адбыўся. а што не з зайцам, а з маленькім зайчыкам, дык цуд ад гэтага быў ані крышку не меншы. іх тады, цэлы вывадак зайчанят, не проста знайшлі ў канюшыне, а выкасілі. як жа добра, што не падрэзалі касою! вялікія, хто касіў, кінулі косы і пачалі лавіць зайчанят, што сыпанулі ва ўсе бакі. і смешна так, як завадныя, і не вельмі хутка. цяжка сказаць, як гэта ён сам, той хлопчык, не дагнаў ніводнага. можа, таму, што хацеў палавіць усіх адразу. а аднаго яму далі. рука дарослага трымала зайчаня за вушкі, толькі пальцамі. а шарачок па-немаўлячы пацешна дрыгаў заднімі лапкамі, нібы ад радасці, нібы з усмешкай. хлопчыку сказалі, што зайца няможна браць за спіну, а толькі за вушы, і малы чалавек, з вялікай асцярожнасцю і трывогай, узяў малога зайца так, як трэба браць, адчуў у пальцах і цёплыя лапінкі вушэй, і дрыганне ножак, а потым, ужо без парады дарослых, палажыў яго ў шапку і, нібы ў гняздзе, панёс трушком ды подбегам дахаты