Учым гуманизм апавядання паром на бурнай рацэ

Настаўнік Іваніцкі, чалавек малады, але незвычайны сур'ёзны, ідзе, каб яшчэ раз пабачыцца з Таганкам. Вёскі ён, як кажуць у Казельшчыне: яму сто восем, знакамітасць. Настаўнікі хвалююць дзіўныя думкі: падумаць толькі Таганцы прайшло адно з самых выдатных стагоддзяў. Ско. было за гэты век пераваротаў, адкрыццяў, войн, колькі славілася і памерла вялікіх людзей! А ён ніколі разумеў пра ўсё гэта. І сядзіць ён так пакорліва, так непаду. Апусціў плечы, склаў на худых каленях чорныя, высушыўшы за стагоддзе рукі, перахрысціў скрыўленыя працай ды З-пад насунутай шапкі відаць канцы рэдкіх броваў, прыўзнятых. Выцвілыя вочы нічога не выказваюць аб стогадовы чалавек, яшчэ чуе, бачыць, памятае ўсё, што зрабіць па хаце, ведае, дзе што ляжыць ... І ўсё ж ён уз у свеце сваіх далёкіх успамінаў (І. Бунін).

1. На пяцьдзясят вёрст рэчышча быў толькі адзін паром.. .

2. Капітану (Пора-Леановічу) не вельмі верылі як нашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілёва. Таму "ў дапамогу яму" ...паставілі ...Юрыя Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі.

3. ..18 жніўня на кардон прыляцеў улан на ўспененым кані і нешта хутка перадаў Пора-Леановічу.

4. Жанчына, высокая і зграбная,... стала проста ў ваду.

5. "Давядзецца чакаць да раніцы"-, сказаў Пора-Леановіч.

6. Гораў нечакана для сябе сказаў: "Іван, як пераправіцца цераз раку? "

7. "Ідзіце, "-сказаў Іван жанчыне, туды.. . Мы не можам праводзіць вас.

8.-Паспеў?-спытаў Леановіч улана. - Так точна! ..Генерал Фікельмонт выказвае вам удзячнасць за выкананы загад.

9. - Капітан Пора-Леановіч, вы нягоднік.

10. На тры крокі, -іранічна сказаў Леановіч.. .

11. Гораў удыхнуў паветра і,не цэлячыся, націснуў на курок.

12.Пора-Леановіч.. . на апошнім дыханні сказаў ясным голасам: -Дзякуй вам.. .

13.Мне ўсё жыццё будуць трызніцца тыя 10 хвілін, на якія я спазнілася.

14. Дай Бог, каб мае ўнукі ніколі не варагавалі з вашымі.

Объяснение: