10. у гэтым жа лісце да сябра ёсць таямнічыя словы: "i недзе там, далёка быў чалавек, якому мы верылі больш, чым сабе". i з новага абзаца: "цяпер мы ўжо не верым таму чалавеку. ды яго ўжо няма". відаць, гаворка ідзе 11. у творы можна ўбачыць негатыўную ацэнку гарадскіх рэалій. напрыклад: 12. аўтар умела карыстаецца прыёмам кантрасту. гэта 13. а ў трэцім лісце ігнат звяртаецца да сваякоў з у заключным раздзеле апавядання – "пара касавіцы" – паказана сімвалічнае дзеянне: 15. працэс касьбы 16. апавяданне напісана ў жанры лірычнай прозы. гэта ​

Ганна жыве ў Вежках. Ёй 76 гадоў. Яна вельмі вясёлая, добрая, супакойная. Мае сына Віктара, які сядзіць у турме. Такая ж, як і Мульцік, старэнькая, белая. Любіць песню "Ой, ляцелі гусі з броду". Жыве супакойна і ціха.

Мульцік таксама жыве ў Вежках. Яму 80 гадоў. Ён наіўны, жалаблівы, добры, просты. Мае аднаго сына, які яму не піша і не помніць бацьку. Жонка Мульціка памерла. Заўсёды моліцца Сонцу, размаўляе з ім. Ніколі не ходзіць у сталоўку.

Гастрыт жыве ў Вежках. Яму 78 гадоў. Злы, рэзкі, калючы як вож. Калі з ім гавораць людзі, то ў іх быццам баліць душа. Мае дзяцей, але яны бацьке толькі грошы шлюць. Ён заўсёды дыў за кошт працы другіх.

P.S. Мы это тоже недавно проходили. Удачи)))

Наступіла восень . Лес змяніўся, нібы ў казцы. Быццам чараўнік прайшоў па ім з пэндзлікам і размаляваў лісце дрэў ў розныя колеры. Вярхушкі пераліваюцца разнастайнымі адценнямі — ад залатога і чырвонага да барвовага. І толькі елка на іх фоне красуецца сваёй зялёнай ігліцай.

Увосень у лесе не толькі прыгожа, але яшчэ і вельмі спакойна. Прырода, быццам жадаючы адпачыць пасля яркага летняга сонца, становіцца рахманай і празрыстай. Паступова заціхаюць вясёлыя птушыныя спевы, у лесе адчуваецца нейкі ўрачысты сум, калі прыходзіць разуменне таго, што хутка наступіць зіма. Але і яна не будзе вечнай, і пасля яе прыйдзе чыстая і светлая вясна.

Гэты кругазварот робіць восень прыемная парой, ад якой хочацца атрымліваць асалоду.