Па ярких прынцыпах жыу бацька "зацюканы апостал"​

Князь Вячка паўстае перад намі мужным абаронцам сваёй зямлі, непрымірымым ворагам крыжакаў. Яго любіць народ, і сам князь ганарыцца тым, што належыць да моцнага духам, унікальнага народу.

Князь Вячка – галоўны герой аповесці, яму супрацьпастаўляецца князь Уладзімір, які думае толькі пра тое, як захаваць уладу, але не пра тое, каб выратаваць землі ад нападу. Для князя Вячкі, наадварот, галоўнае – гэта незалежнасць і воля.

Вячка паказваецца таксама добрым бацькам, якога жыццё заставіла прымаць цяжкае рашэнне, калі ягоная дачка трапіла ў палон. Мы бачым бацьку, якога разрываюць душэўныя пакуты, і князя, які адчувае адказнасць за сваю краіну.

Князь Вячка паўстае вельмі цэласным станоўчым героем, сумленным, смелым, самаахвярным. Ён здольны дастойна вырашаць палітычныя пытанні, выдатна вядзе вайсковую справу. І нават калі ён сам трапляе ў палон, то бліскуча разлічвае і выконвае план свайго вызваленне. Князю адпавядае і ягоная дружына – таксама таленавітыя і смелыя ваякі.

Нават калі князь Вячка загінуў, аўтар здолеў паказаць нам, што смерць князя не азначае скоранасць. Яго нязломны дух працягвае жыць у народзе. Гэта сімвалізуе ягоны меч, меч князя Вячкі, што выносіць Якаў Палачанін, паплечнік і верны сябра князя. 

В лесу тихоньком, на берегу пруда,

Живет малый павлинок, красавчик он!

Все он привлекает взгляды к себе,

Своей роскошной перьевой красотой.

Его перья бликуют всеми весенними цветами,

Он пылает от гордости и радости.

И каждое перышко на его теле

Как будто живая картина, что сказку рассказывает.

Он грациозно раскрывает свои перелистки,

Полон уверенности и изящества, как рыцарь в вечных битвах.

Своим жемчужным голосом, нежным и тихим,

Павлинок поет песню о красоте и любви.

Ох, как бы он хотел познать мир, неба бескрайние,

И летающих птичек, скачущих в воздухе.

Он мечтает о больших пространствах, свободе в Крыльях,

Чтобы почувствовать на себе ветер и солнечные лучи тепла.

Но сбудется ли его мечта о воле?

А может, в лесу его место, где тихо и спокойно?

Павлин, пусть лес будет твоим домом,

Ты всегда будешь удивлять нас своей красотой и гордостью.

И мы, наблюдатели твои, сохраним эту сказку,

Будем любить тебя, маленький павлинок, всегда.

Твоя красота расцветает в сердцах всех нас,

И песня твоя раздается в небесной высоте.