Выпішыце словы, у якіх прапушчана літара Э.Інж..нер, р..партаж, ж..ніх, р..спубліка, Юпіт..р, ч..ма-дан, ...підэмія, сц..нарый, пр..стыжны, тр..вога, р..клама, вет..ран, р..монт, прынт..р, ..нергія.​

Рэпартаж, рэспублiка, эпiдэмiя, сцэнарый, прэстыжны, рэклама, ветэран, энергiя.

Галоунае прызначэнне кнігі – захоўваць веды, назапашаныя стагоддзямі, і перадаваць іх наступным пакаленням. Дзякуючы гэтаму стаў магчымы прагрэс чалавецтва ў апошнія стагоддзі ў галіне навукі. Кнізе мы абавязаны тым, што і сёння захапляцца шэдэўрамі старажытнай літаратуры.
Зносіны з кнігай дапамагае чалавеку развівацца і ўдасканальвацца. Бо для таго, каб зразумець сэнс, які аўтар імкнецца данесці да чытача, трэба чытаць ўдумліва i уважліва, падключаць свой уласны вопыт, умець аналізаваць інфармацыю. Яшчэ да вынаходства тэхналогіі друку, кнігі перапісваліся ад рукі, а іх вокладкі ўпрыгожваліся каштоўнымі камянямі. Дзякуючы кнігам і падручнікам мы можам прасачыць эвалюцыю светапогляду чалавека, грамадскай прылады, этычных нормаў. Кнігі захоўваюць усю вядомую гісторыю нашага існавання на зямлі. Сёння кніга губляе свае пазіцыі ў адносінах да іншых высокатэхналагічных сродкау камунікацыі (камп'ютар, тэлевiзар, iнтэрнэт, тэлефон i iнш.). Электронныя кнігі, значна палягчаюць і паскараюць доступ да патрэбнай чалавеку інфармацыі. Але чытачоу кніг заўсёды будзе шмат, бо з друкаванай кнігай быццам маеш зносіны з жывым чалавекам.

Мой родны кут, як ты мне мілы!..

Забыць цябе не маю сілы!

Не раз, утомлены дарогай,

Жыццём вясны мае убогай,

К табе я ў думках залятаю

І там душою спачываю.

О, як бы я хацеў спачатку

Дарогу жыцця па парадку

Прайсці яшчэ раз, азірнуцца,

Сабраць з дарог каменні тыя,

Што губяць сілы маладыя, –

К вясне б маёй хацеў вярнуцца.

Вясна, вясна! Не для мяне ты!

Не я, табою абагрэты,

Прыход твой радасны спаткаю, –

Цябе навек, вясна, хаваю.

Назад не прыйдзе хваля тая,

Што з быстрай рэчкай уплывае.

Не раз яна, зрабіўшысь парам,

На крыллях сонца дойдзе к хмарам

Ды йзноў дажджом на рэчку сыдзе –

Ніхто з граніц сваіх не выйдзе,

З законаў, жыццем напісаных,

Або на дол спадзе ў туманах.

Але хто нам яе пакажа?

На дол вадой ці снегам ляжа?

Не вернешся, як хваля тая,

Ка мне, вясна ты маладая!..

Вось як цяпер, перада мною

Ўстае куточак той прыгожа,

Крынічкі вузенькая ложа

І елка ў пары з хваіною,

Абняўшысь цесна над вадою,

Як маладыя ў час кахання,

Ў апошні вечар расставання.

І бачу лес я каля хаты,

Дзе колісь весела дзяўчаты

Спявалі песні дружным хорам,

З работ ідучы позна борам.

Нясліся зыкі песень здольных,

Ў лясах раз-пораз адбівалісь,

І ім узгоркі адклікалісь,

І радасць біла ў песнях вольных.

А хвоі, елкі векавыя

Пад зыкі песень маладыя

Маўчком стаялі ў нейкай думе,

І ў іх ціхусенечкім шуме

Няслось вячэрняе маленне

Ўгару, святое аддаленне.

урывак з паэмы "Новая зямля"

Объяснение: