Водкук вершу "Жыццё даецца, каб жыццё тварыць..." Анатоль Вярцински​

Малюнак парома на Дняпры (“На пяцьдзесят вёрст выгінастага рэчышча быў толькі адзін паром...”). Вераб’іная ноч на пароме (“Жудасны чалавек сядзеў перад Горавым...”) Прыезд жонкі інсургента Усяслава Грынкевіча (“... я вязу памілаванне. Будзьце літасцівы...”). Пераправа праз навальнічную раку (“Шкарлупінку кідала ў правалы паміж хваль...”). Роспач спазнення (“Спазнілася хвілін на дзесяць...”). Дуэль Горава і Пора-Леановіча (“Капітан Пора-Леановіч, вы нягоднік”). Развітанне ўдавы Усяслава Грынкевіча і Горава (“Дай бог, каб мае ўнукі ніколі не варагавалі з вашымі”).

А вы калі небуджь задумвалісь, як бы злажылася наша жыццё, калі б не было вайны?
Я лічу что, калі б не вайна то многія пастройкі у нашай краіне не быліб разрушаныя. Калі б не было вайны не пагібла бы столькі салдат. Многія людзі якія пабачылі вайны зачталіся з нейкімі душэунымі і фізічнымі ранамі. Фізічныя раны, яны загойныя, а вось душэуныя гэта другая справа. Фізічныя раны яны не аднолькавыя з душэунымі, фізічные раны некалі але загояцца або, надастатковые часткі цела можна замяніць пратэзамі.
Душэуныя раны не загояца. Калі маці страціць на вайне сына то яна вельмі будзе сумаваць.
Паспрабуйце задацца пытаннем. Чаму? Навошта немцы пачалі вайну? Я не зразумею навошта Адольф Гітлер пачау вайну. Аб чым ён у гэты момант думаў? У гісторыі гаворыцца што ў яго быу нейкі план па захопу усяго мацярыка Еўразія. Але навошта?
Мы можам толькі здагадвацца. Але вайна гэта вельмі страшенна. Нікому не параішь пабаць такое.