Якія два розныя вобразы поля стварый паэт у сваім вершы? Як ён паказвае і малюе гэтыя два полі?

596.

им.п. пятьсот девяносто шесть.

род.п. пятисот девяноста шести.

дат.п. пятистам девяноста шести.

вин.п. пятьсот девяносто шесть.

твор.п. пятьюстами девяноста шестью.

предл.п. о пятистах девяноста шести.

819.

им.п. восемьсот девятнадцать.

род.п. восьмисот девятнадцати.

дат.п. восьмистам девятнадцати.

вин.п. восемьсот девятнадцать.

твор.п. восемьюстами девятнадцатью.

предл.п. о восьмистах девятнадцати.

882.

им.п. восемьсот восемьдесят два.

род.п. восьмисот восьмидесяти двух.

дат.п. восьмистам восьмидесяти двум.

вин.п. восемьсот восемьдесят два.

твор.п. восемьюстами восьмьюдесятью двумя.

предл.п. о восьмистах восьмидесяти.

874.

им.п. восемьсот семьдесят четыре.

род.п. восьмисот семидесяти четырёх.

дат.п. восьмистам семидесяти четырём.

вин.п. восемьсот семьдесят четыре.

твор.п. восемьюстами семьюдесятью четырьмя.

предл.п. о восьмистах семидесяти четырёх.

362.

им.п. триста шестьдесят два.

род.п. трёхсот шестидесяти двух.

дат.п. трёмстам шестидесяти двум.

вин.п. триста шестьдесят два.

твор.п. тремястами шестьюдесятью двумя.

предл.п. о трёхстах шестидесяти двух.

У мяне шмат сяброў і таварышаў : у школе, у двары, у секцыі футбола, дзе я займаюся. А Марат сярод іх — лепшы сябар. Мы жывем з ім у адным двары і вучымся ў адным класе. Праўда, за адной партай мы з Маратам не сядзім. Настаўнікі нас рассаджваюць, каб мы не адцягвалі адзін аднаго на ўроках.

У майго сябра цёмныя валасы, карыя вочы. Ён худы і трохі ніжэй за мяне ростам, хоць мы з ім аднагодкі. Але пры гэтым Марат моцны, трывалы і не скардзіцца на спартыўную форму.

Мы сябруем з Маратам ўжо чатыры гады. Разам мы гуляем у футбол і баскетбол. Ездзім на роварах на раку і ловім там рыбу. Калі мае бацькі едуць на пікнік, то мы бярэм з сабой Марата, і наадварот. Яшчэ мой сябар прыходзіць да мяне гуляць у кампутарныя гульні і сядзець у інтэрнэце, таму што ў яго дома інтэрнэт не праведзены.

Марат добры і вясёлы хлопчык, ён заўсёды бадзёры і ў добрым настроі. Сваімі жартамі ён умее падняць настрой мне і іншым сваім таварышам. У Марата добра атрымліваецца распавядаць анекдоты і смешныя гісторыі.

Марат застаецца добрым сябрам не толькі ў гульнях , але і ў бядзе. Таму складанне пра сапраўднага сябра я вырашыў напісаць менавіта пра яго, а не пра некага іншага. Бо менавіта гэты хлопец заўсёды дапамагае мне, і не толькі тады , калі я прашу. Часта Марат сам бачыць, што я сам не магу справіцца з нечым. Тады ён , не чакаючы спяшаецца дапамагчы ці даць карысную раду.

Яшчэ Марат ужо пять год займаецца боксам. Аднойчы вечарам я вяртаўся ад бабулі, і ў падваротні сустрэў Шурыка з чарадой.

Яны адабралі ў мяне бабуліны гасцінцы, рассыпалі піражкі і сталі падкідваць іх нагамі. Я кінуўся на Шурыка, забыўшыся пра страх. Проста я прадставіў маю бабулю , якая прастаяла цэлы дзень на кухні, колькі працы яна ўклала ў гасцінец. На дапамогу мне прыйшоў Марат.

Апамятаўся я толькі тады , калі хлапчукі разбегліся, а побач са мной важдаліся Шурык з Маратам. Марат трымаў Шурыка за каўнер, прыгаворваючы , што чужую працу трэба паважаць, а хлеб — берагчы. Калі заплаканы Шурык ўцёк, мы маўчалі, нам не патрэбныя былі словы, мы адзін аднаго разумелі.