Первый снегУтро в середине ноября могло быть самым обыкновенным, если бы за ночь не выпало столько снега. Всё вокруг в один миг преобразилось, как в волшебной сказке. Белоснежные сугробы покрыли мостовые, аллеи в парках, узкие дорожки во дворах, машины, как будто кто-то накинул большую накрахмаленную на город. Невесомые снежинки, вздрагивая от малейшего порыва ветра, искрятся и сверкают миллионами огней в лучах мягкого зимнего солнца, словно драгоценные кристаллы.Первый снег — это всегда радость, настоящее преображение природы. Зима вступила в свои права, и это её щедрый подарок. Хлопья снега сыпятся из тяжелых нависших над городом туч и пушистым ковром ложатся на улицы. Воздух свеж и чист. Голые ветки деревьев ранним утром покрывает колючий иней, придавая им причудливую форму. Тонкие заледеневшие иголочки красиво сверкают и переливаются разноцветными огнями. Не деревья в парке, а заколдованный лес! Морозное дыхание зимы рисует на стёклах затейливый орнамент, и окна сразу приобретают сказочный вид.Тихо. Всё вокруг замирает. Деревья, тянущие изогнутые ветви к небу, напоминают заснеженных молчаливых истуканов. Но стоит приблизиться, и волшебство исчезает. Такая хрупкая красота! Ажурные снежинки осыпятся от лёгкого прикосновения, оголив тёмные ветки. Но за ночь чародейка-зима всё исправит, чтобы утром все снова смогли насладиться первозданной красотой.​

З усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свіст. Вясёлы і знаходлівы, Віцька дапамагаў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. Віцька Свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам Пшанічнага. Іншы на яго месцы мог бы дамовіцца з Пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. Але Віцька так ніколі не зрабіў бы. Ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанічнага, Віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. Вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было.Мінулае Свіста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыцці не шсё было гладка. Ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. За гэта Свісту давялося нават пасядзець у турме. Але сваю памылку Віцька зразумеў сам і хутка выправіў яе.Калі пачалося вайна, Свіст разам з іншымі воінамі апынуўся на фронце. А ў хуткім часе — і на пераездзе. Калм з’явіліся немцы і стала зразумела, што прыйдзецца загінуць, Свіст ні на хвіліну не падумаў пра здраду. Ён смела і адважна змагаўся да канца, падтрымліваў дух астатніх.Васіль Быкау ставіць перад сваімі героямі праблему выбару і або здрадзіць Радзіме, або стаць яе абаронцам. Віцька Свіст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымінальнае мінулае і памылкі ў жыцці. За гэта не патрэбна яго вельмі строга судзіць, таму што ў кожнага чалавека ёсць свае памылкі. Але адна справа, калі чалавек разумее свае памылкі і ў далейшым не робіць іх, і другая справа, калі чалавек робіць памылкі і ў далейшым іх не выпраўляе.

1. Дзе б я ні быў, сябры, перад вачыма, нібы жывая, устае радзіма.

2. А помніце, хлопцы, Таню Чарэшневу?

3. Век жыць вам у сэрцы, народа героі! 4. Эх, дай нам сілы, маці-зямля, прытулі нас!

5. Беларусь-радзіма, вольная старонка, вольным тваім далям краю не відаць.

6. Чаму ты, сынок, спаць не ідзеш?

7. Ах, сонечныя гурбы, калі вас намяло?

8. Мы не забудзем цябе ніколі, родная школа.

9. Паклон табе нізкі, што ад самай калыскі ты вяла мяне, маці, няхітрай дарогай зямной.

10. Зямля ты наша, упрыгожым, у сады аздобім мы цябе.

11. Ой, ляціце, гусі, на раку на Прыпяць...

12. Ты, восень, жоўтым крылом не махай.

13. Заўтра ты напішы заяву на матэрыяльную дапамогу.

14. Мама ты дарагая мая, самы блізкі і родны чалавек.

15. О светлае сонца, усім ты нясеш цяпло і красу.