1. Прачытайце тэкст. Выпішыце з яго словы, напісанне якіх адпавядаеправілу “Правапіс галосных о, э, а”, падкрэсліце арфаграмы.Агінскія — старадаўні магнацкі род, што вёў сваю радаслоўную ад князяРурыка, якога славяне некалі запрасілі да сябе княжыць. Многія прадстаўнікіроду Агінскіх займалі важныя дзяржаўныя пасады ў Вялікім Княстве Літоўскім.Галоўны маёнтак Агінскіх знаходзіўся ў горадзе Слоніме. Тут яны стварыліоперны тэатр, які пасля стаў асновай для польскай оперы. Міхаіл Агінскі быўвядомым кампазітарам. Ендоўгі час пражыў у Венецыі і Парыжы. Але душа ягоімкнулася да родных мясцін. Ен напісаў славуты паланэз "Развітанне 3Радзімай”.​

Объяснение:

Вавёрка звычайная — грызун з сямейства вавёркавых. Гэта дробны звярок з выцягнутым стройным целам і пухнатым хвастом з «расчосам». Галава круглая, з вялікімі чорнымі вачыма. Вушы доўгія, з пэндзлікамі, якія асабліва выяўленымі ў зімовы перыяд. На мордзе, пярэдніх лапах і бруху растуць адчувальныя вібрысы. На Беларусі вавёрка пашырана ўсюды, найбольш у сярэдняй паласе. Жыве пераважна ў субарах, яловых і ялова-шыракалістых лясах, на Палессі часта ў дубова-грабавых лясах, у дубровах, радзей у алешніках і чыстых хваёвых лясах. (Гэта напрыклад)

шо дзед лесам, а за м бегла собачка. шо дзед, шо, ды першы раз кну рукавчкам. Вось бяжыць мышка, улезла гэтую рукавчкам кажа:

- Здесь я буду жыць.

А гэты час жаба - прыг-прыг! - пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка. А ты хто?

- А я жаба - попрыгушка. Пусц мяне!

- дз.

Вось х ужо двое. Бяжыць зайчык. Падбег да рукавчк, пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка. А ты хто?

- А я зайчык - побегайчик. Пусцце мяне!

- дз.

Вось х ужо трое. Бяжыць лсчка:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка ды зайчык - побегайчик. А ты хто?

-А я лсчка-сястрычка. Пусцце мяне!

Вось х ужо чацвёра сядзць. Зрк, бяжыць вачок - таксама да рукавчк, ды пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик ды лсчка-сястрычка. А ты хто?

- А я вачок - шэры бачок. Пусцце мяне!

- Ну дз!

Улез гэты. Ужо стала х пяцёра. Адкуль н вазьмся, брыдзе кабан:

- Хро-хро-хро, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка ды вачок - шэры бачок. А ты хто?

- А я кабан - клыкан. Пусцце мяне!

Вось бяда, усм у рукавчкам паляванне.

- Табе ня лезьц!

- Як-небудзь лез, пусцце!

- Ну, што ж з табой зробш, лезь!

Улез гэты. Ужо х шасцёра. так м цесна, што не павярнуцца! А здесь затрашчала сучча: вылазць мядзведзь таксама да рукавчк падыходзць, раве:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка, вачок - шэры бачок ды кабан - клыкан. А ты хто?

- Гу-гу-гу, вас тут зашмат! А я медведюшка - бацюшка. Пусцце мяне!

- Як жа мы цябе пусцм? Бо так цесна.

- Ды як-небудзь!

- Ну жо дз, тольк з краёчку!

Улез гэты. Сямёра стала, ды так цесна, што рукавчкам таго глядз, разарвецца.

А тым часам дзед хапць - няма рукавчк. Ён тады вярнуся шукаць яе. А сабачка наперад пабегла. Бегла, бегла, глядзць - ляжыць рукавчкам варушыцца. Собачка тады:

- Га-га-га!

Звяры спалохался, з рукавчк вырвался - ды рассыпную па лесе. А дзед прыйшо забра рукавчкам.