Пісьмова адкажыце на пытанне: Ці ёсць на зямлі сапраўднае каханне?(Абгрунтуйце свае меркаванні, абапіраючыся на тэкст аповесці

шо дзед лесам, а за м бегла собачка. шо дзед, шо, ды першы раз кну рукавчкам. Вось бяжыць мышка, улезла гэтую рукавчкам кажа:

- Здесь я буду жыць.

А гэты час жаба - прыг-прыг! - пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка. А ты хто?

- А я жаба - попрыгушка. Пусц мяне!

- дз.

Вось х ужо двое. Бяжыць зайчык. Падбег да рукавчк, пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка. А ты хто?

- А я зайчык - побегайчик. Пусцце мяне!

- дз.

Вось х ужо трое. Бяжыць лсчка:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка ды зайчык - побегайчик. А ты хто?

-А я лсчка-сястрычка. Пусцце мяне!

Вось х ужо чацвёра сядзць. Зрк, бяжыць вачок - таксама да рукавчк, ды пытаецца:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик ды лсчка-сястрычка. А ты хто?

- А я вачок - шэры бачок. Пусцце мяне!

- Ну дз!

Улез гэты. Ужо стала х пяцёра. Адкуль н вазьмся, брыдзе кабан:

- Хро-хро-хро, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка ды вачок - шэры бачок. А ты хто?

- А я кабан - клыкан. Пусцце мяне!

Вось бяда, усм у рукавчкам паляванне.

- Табе ня лезьц!

- Як-небудзь лез, пусцце!

- Ну, што ж з табой зробш, лезь!

Улез гэты. Ужо х шасцёра. так м цесна, што не павярнуцца! А здесь затрашчала сучча: вылазць мядзведзь таксама да рукавчк падыходзць, раве:

- Хто, хто рукавчкам жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лсчка-сястрычка, вачок - шэры бачок ды кабан - клыкан. А ты хто?

- Гу-гу-гу, вас тут зашмат! А я медведюшка - бацюшка. Пусцце мяне!

- Як жа мы цябе пусцм? Бо так цесна.

- Ды як-небудзь!

- Ну жо дз, тольк з краёчку!

Улез гэты. Сямёра стала, ды так цесна, што рукавчкам таго глядз, разарвецца.

А тым часам дзед хапць - няма рукавчк. Ён тады вярнуся шукаць яе. А сабачка наперад пабегла. Бегла, бегла, глядзць - ляжыць рукавчкам варушыцца. Собачка тады:

- Га-га-га!

Звяры спалохался, з рукавчк вырвался - ды рассыпную па лесе. А дзед прыйшо забра рукавчкам.

Объяснение:

вот

Маёвая песня

Па- над белым пухам вішняў,

Быццам сіні аганёк,

Б*ецца, ўецца шпаркі, лёгкі

Сінякрылы матылёк.

 

Навакол усё паветра

Ў струнах сонца залаіых,

Ён дрыжачымі крыламі

Звоніць ледзьве чутна ў іх.

 

І ліецца хваляй песня -

Ціхі, ясны гімн вясне.

Ці не сэрца напявае,

Навявае яго мне?

 

Ці не вецер гэта звонкі

Ў тонкіх зёлках ўапаціць?

Або мо сухі, высокі

Ля ракі чарот шуміць?

 

Не паняць таго ніколі

Не разведаць, не спазнаць:

Не даюць мне думаць зыкі,

Што ляцяць, дрыжаць, звіняць.

 

Песня рвецца і ліецца

На раздольны, вольны свет.

Але хто яе пачуе?

Можа, толькі сам паэт.

 

Асн. думка: трэба і нам прыслухоўвацца да прыроды, каб паняць прыроду.

 Гаворыцца пра прыроду.

Прысвечаны вясне, усёй прыродзе.