Подскажите Я там уже пыталась сделать поэтому если что исправьте

1.-6

2-5

3-4

4-3

5-1

6-2

Ішоў воўк з-пад Міра, сустрэў Змітрака, той Змітрок быў кравец. Ішоў ён з палкаю, што раней мералі, як што пашыць. Воўк кажа:

– Зміцер-Змітрок, я цябе з’ем.

А Змітрок адказвае:

– З’ясі дык з’ясі, але перад смерцю дай я табе змераю камізэльку.

Воўк згадзіўся, Змітрок і пачаў яму палкаю па баках мераць. Мераў-мераў, пакуль ваўка начыста не збіў. Тады кажа:

– Пачакай жа, ваўчок. Камізэльку я змераў, але яшчэ ляж дагары – пазначу, дзе гузікі ўшываць.

Воўк яшчэ лёг дагары, а Змітрок яго наўстроч той мернай палкаю скалоў, так што не захацеў воўк есці Змітрака. Змітрок і пайшоў сабе далей. А воўк ляжыць ды думае: “Не з’еў дык не з’еў. Але нашто мне была тая камізэлька? Ды яшчэ ў два рады гузікі. Ці я пан? Ці я шляхціч?” І пайшоў воўк далей памаленьку. Ідзе ды ідзе, аж бачыць – ходзіць кабыла. Воўк і кажа:

–  Кабыла-кабыла, я цябе з’ем.

А кабыла адказвае:

– З’ясі дык з’ясі, але нашто ты будзеш мяне есці? Ты вось лепш пачытай ў мяне пад капытом газету.

Воўк пачаў глядзець, што там за газета пад капытом, а кабыла як ляпне яму ў храпу нагамі, аж воўк адляцеў і ляжыць. А кабыла тым часам уцякла. Ляжыць воўк ды думае: “Не з’еў дык не з’еў. Але нашто мне было яшчэ газету чытаць? Ці я грамацей? Ці настаўнік?” Ачомаўся воўк і пайшоў далей. Ідзе ды ідзе, сустрэў барана. І кажа:

– Баран-баран, цябе ж я напэўна з’ем!

Баран адказвае:

– Нашто ты мяне будзеш есці? Ты вось лепш заплюшчы вочы, адкрый рот, а я табе ў зяпу сам ускочу.

Сеў воўк, заплюшчыў вочы і адкрыў рот. Баран як разагнаўся ды як даў яму рагамі ў лабаніцу, дык воўк і самлеў. Баран уцёк, а воўк ачомаўся ды кажа сам сабе:

– Вось нават і не ведаю, ці я яго глынуў, ці мінуў?

Такім чынам, мы знаходзімся на месцы дзіўнага падзеі! Учора, Дземін Дзмітрый Сяргеевіч сутыкнуўся з нешта незвычайным! Гэта нешта – Лятаючая талерка! Пакуль невядома з якой яна планеты і чаго хочуць яе насельнікі на Зямлі! Сення мы сустрэліся з відавочцам падзей і хочам задаць яму некалькі пытанняў.
- Добры дзень. Зміцер, што вы можаце сказаць з нагоды гэтай знамянальнай падзеі, якая здарылася ўчора?
- Добры дзень, ведаеце, я проста не мог паверыць у гэта, то што лятаючая талерка прыляцела да нас! Я бачыў істот, якія выйшлі з гэтай талеркі.
- На што яны былі падобныя?!
- Яны падобныя на робатаў тэрмінатараў.
- Чаму вы так вырашылі?
- Вось паглядзіце, бачыце след, які пакінула гэта істота? На зямлі выразна бачны адбітак ягонай ступні, але ен не падобны на наш з вамі след. Тут можна выразна разгледзець асобныя адбіткі металічных дэталяў. Акрамя таго, я чуў гук механізмаў.
- Якога памеру былі гэтыя істоты?
- Яны былі нестандартнага памеру, прыкладна метра два ці тры!
- Апішыце, калі ласка, лятаючую талерку.
- Яна была прыгожая, з вялікай колькасцю рознакаляровых лямпачак светящих на версе і ўнізе талеркі. Так як асаблівых прыме не запомніў і не магу дакладна апісаць лятаючую талерку, але ў памяці засталося, як вялікая дзверы адчыніліся і адтуль спачатку выплыла легкая смуга, але мяне ўразіла тое, што яна не падымалася вышэй за ўзровень асфальту. А потым яна акружыла мяне з маей машынай. Затым адтуль выйшлі гэтыя терминаторы. Далей, я нічога не памятаю.
- Вялікае вам дзякуй за кароткі, але вельмі цікавы аповяд аб іншапланетных істот. З вамі была Цэцылія Незвычайных ў праграме « Дзіўныя падзеі».