Прыляцеў, салаўi, маўчу, пагрузiлi, зацвёў, ластаўка, леў, аднесла, палiваць, паўзуць, спалохаўся, цякла, замаўчала, прылятаў, слiмак, гаманiў, воўк, бегалi, касманаўт, пасадзiлi.

Прибыл, соловей, молчал, погрузился, расцвел, ласточка, лев, увлекся, полил, пополз, испугался, потек, замолк, полетел, улитка, поболтал, волк, побежал, космонавт, посадил.

Кручкоў - гэта подлы, карысны, двулікі чалавек. Яго "правасуддзе" вельмі смешнае. Яму няма ніякай справы да справядлівасці. Ён усё робіць толькі для таго, каб набіть сабе кішэні. Праз вобраз Кручкова, аўтар высьмейвае царскі суд і хабарніцтва чыноўнікаў, якія самі ж і парушаюць усе магчымыя законы, ды выносяць абсурдныя прыгаворы.
Цытатная характарыстыка Кручкова:
"Я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць"
"Тут, брат, нам харошае жніво!"
"Я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу"
"Харашо! Для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя"
"Я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? Служба - не дружба. Законы, міленькія, законы!"
Але, трэба прызнаць, што шляхта заслужыла такі суд. Бо вядуць яны сябе, мякка кажучы, па-дурному. Двое шляхцічаў пасварыліся і пабіліся з-за таго, што адзін абазваў другога мужыком. І пагэтаму не дазвалялі сваім дзецям ажаніцца. Шляхцічы проста не разумелі сапраўдных каштоўнасцей у жыцці, і атрымалі па заслугах.

Цытатная характарыстыка Кручкова:
"Я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць"
"Тут, брат, нам харошае жніво!"
"Я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу"
"Харашо! Для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя"
"Я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? Служба - не дружба. Законы, міленькія, законы!"
Цытатная характарыстыка Пісульніка:
"Пісулькін важна садзіцца, вымае корак з чарнільніцы, разбірае паперы і іншыя падае станавому"
"Харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"