Устаўце прапушчаныя літары, растлумачце правапіс а, о. В...дасховішча, д...маўлада льнік, д... ўгавечнасць, чырв...надрэўшчык, мн...гастаночнік, пр...ставалосая, с...нцапёк, выс...кагатунковы, м...вазнавец, ф...тадакумент, вел...крос, ф...таграфія, п...ліглот, ст...годдзе, шт...раз, м...тавел...спорт, кін...ф...таплёнка, к...нтрудар, св...еўладства, аэраф...таздымак, п...літэхнікум, арэх...падобны, шэр...вокі, с...рак...годдзе, аўт...тракта р...будаванне, ф...ндасх...вішча, к...рм...нарыхтоўка, м...та воз, м...тацыкл, м...такрос, р...ўнапраўе.

Белыя валокны
Сцелюцца над долам.
Не спяваюць птушкі,
Сціхнуў лесу шолам.

Сцелюцца валокны,
Тчэцца павуціна —
Блізка, блізка восень,
Смутная часіна!

Зажурыцца неба,
Схованае ў хмары,
і агорнуць сэрца
Нейкі жаль і мары.

Замірае лета,
Заціхаюць далі,
Сірацее рэчка,
Халадзеюць хвалі.

Стомленасць, знямеласць...
Тояць думку боры...
Шш! што та за гукі
Чуюцца ў прасторы?

Жаласна-прыгожа
Льюцца ў небе гукі,
Слухаюць лясы іх,
Луг, балота, лукі.

У бязмежным небе
Роўненькім шнурочкам
Жураўлі на вырай
Мкнуцца над лясочкам.

Меншыцца шнурочак,
У паднеб'і тае,
Вось ледзь-ледзь чарнее,
Міг — і прападае.

і стаіш ты, смутны,
Доўга пазіраеш,
Як бы нешта страціў,
А што — сам не знаеш.

Так у час расстання
З тым, хто сэрцу любы,
Адчуваеш смутак
Цяжкай страты-згубы

і глядзіш маўкліва
На дарожку тую,
Што нясе ўдалечу
Душу дарагую.

Якуб Колас.

Я жыву ў (назв. Горада.). Горад вельмі прыгожы. У ім вельмі шмат славутасцяў. А так жа вельмі шмат забаўляльных цэнтраў. Са времинами (назв.города.) Улутшился (ась). У ёй (ім) пабудавалі вельмі шмат важных для людзей пабудоў. Школы, крамы, тэатры-усё гэта ёсць у маім родным горадзе. З часам (назв.города) азеляніць. Людзі пасадзілі шмат дрэў, кветак і кустоў. З за гэтага (назв.города) стаў (ала) восень прыгожым (ой). Я нарадзілася ў гэтым горадзе, і жыву ў ім. Для мяне (назв.города) -лутший горад.