Зарание извеняюсь, за букву "и", на клаве нету белорусской
Беларусь гэта вялики центр культуры, у яки уваходзяць звестки амаль усяго часу, што иснавала Беларусь. на Беларуси шмат памятникау, кожны мае сваю гисторыю и вызначнасць у культуры беларуси. Амаль у кожным горадзе есць памятник Якубу Коласу, Янке Купалу и другим дзеячам культуры. усе яны зроблены па-майстэрски з вяликай увагай да сваей працы. Гледзячы на памятниккакога нейбудь дзеяча, адразу уяуляешь сабе яго выгляд, яго твар. Гэта вельми важна для гисторыы и для маленькага пакалення, якое zix' тольки пачало знаемицца з багатай культырай беларускага народу. Мне вельми падобаюцца памятники на Беларси
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
https://portfolium.com/entry/dunkerque-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/belle-fille-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/the-rental-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/enrag-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/mignonnes-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/never-rarely-sometimes-always-tlcharger-film https://portfolium.com/entry/mulan-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/epicentro-tlcharger-gratuit-film-complet https://portfolium.com/entry/a-perfect-family-tlcharger-film-complet https://portfolium.com/entry/tenet-tlcharger-gratuit-film-complet
У вершы «Маладыя гады...» Максім Багдановіч апаэтызаваў і ўславіў маладосць – самую прыгожую, самую радасную пару чалавечага жыцця, час светлых надзей і жаданняў. Рамантычны вобраз маладосці, незабыўных дзён чалавечай вясны, юнацкіх мар і парыванняў да высокага, прыгожага, ідэальнага з’яўляецца ідэйна-эмацыянальным асяродкам верша. Лірычнае перажыванне перадаецца як успамін аб красе перажытага. Юнацтва беззваротна прайшло, але ў душы лірычнага героя назаўсёды засталося самае дарагое, самае запаветнае, што ніколі не забываецца, – памяць аб шчасці кахання, аб першых сустрэчах, аб сіле і прыгажосці чалавечага пачуцця.
Галоўная паэтычная думка верша – сцвярджэнне шчасця чалавека быць вечна маладым, любіць і захапляцца красой гэтага чароўнага пачуцця – выказана ў апошняй, заключнай страфе, якая гучыць як гімн маладосці.