3. Прачытайце і параўнайця два тэксты, вызначця, які з іх палісами и беларускай літаратурнай мове, а які адносіцца да народных гаворак, І, Звычайна кожная нацыя аталсамліваецца палиой на аанальнай мовай, напрыклад, французыа французскай, аледы - са шведскай, палякі - з польскай, грузіны- агрузінскай, украінцыз украінскай і г. д. Аднак у сучасным свеце илрэлиіясітуацыі, калі адна нацыя карыстаецца некалькімі мовамі, Ты-повым прыкладам можа служыць Швейцария, Швейцарцыадна нацыя, аднак карыстаюцца яны французскай, нямецкай, італьянскай і ротараманскай мовамі («Беларуская мова: энцыІслапедыя»), ІІ. Ціперь жысь намнога луччы, чым была раньшы. Сiчас усіёсь: і радзівы, і лісапеты, і мытацыклы, і плацці разныйі модныйі.Пыглядзіш другей рас на піперішнійу мыладзіш і ду мыйіш:«Вам ні прішлося знаць усё тойа, што пiрiцiрпелі калі-та мы».На падставе ведаў пра беларускую мову прывядзіце прыклады, якіяпацвярджаюць адрозненне літаратурнай мовы ад народных гаворак.​

Ціха зімою ў лесе. дрэвы пакрытыя снежнымі карункамі, яны як быццам спяць. высокія вяршыні елак ўпрыгожаны гіі гузоў, якімі кормяцца птушкі.  на паляне асабняком красуюцца маленечкія ялінкі. іх зусім занесла. якiя добрыя яны цяпер, якiя прыгожыя! завіруха пасерабрыла пышную прычоску стройных соснаў. глыбокі зімовы сон прыроды, але цепліцца жыцце пад сугробом. калі расчысціць гурбу да зямлі, то можна заўважыць кусцікі брусніцы, галінкі чарніцы і лісце іншых раслін. на лясных палянах бачныя сляды жывел: лісы, зайца-беляка,   лася.

За гады вайны 44 ваенныя медыкі былі ўдастоены звання Героя Савецкага Саюза.Сярод іх - санінструктар Валерыя Гнароўская.Ёй было ўсяго дзевятнаццаць гoд, калі яна аддала сваё жыццё на выратаванне байцоў і камандзіраў. У чэрвене сорак другога года падраздзяленні 907-га стралковага палка займалі абарону на ўсходнім беразе ракі Северскі Данец.У бліндаж да камандзіра 1-га батальёна ўвайшла шчупленькая дзяўчынка ў салдацкай форме і прадставілася: - Санінструктар Гнароўская.Прыбыла для праходжання службы. Камбат сумняваўся, ці хопіць у яе сілы выносіць з полю боя раненых байцоў, (коска) і прапанаваў: - Вам бы лепш у палявы медпункт.Там лягчэй… Валерыя наадрэз адмовілася.Яе пакінулі ў батальёне.Ёй на самай справе было цяжка. Не магла глядзець на адкрытыя раны, з трудом выцягвала з полю боя раненых.Але ў яе быў цвёрды характар і лютая нянавісць да ворагаў. Гэта здарылася асенняй раніцай тысяча дзевяцьсот сорак трэцяга года.Нашы войскі вялі напружаныя баі на берагах Дняпра.Толькі выйшлі з вёскі ,як трапілі пад агонь ворагаў.Бой быў кароткі.Немцы адступілі,але ў нашых былі страты.Каля лесу разбілі палаткі і палажылі туды раненых.З імі засталася Валерыя. На досвітку павінны былі прыйсці за раненымі машыны з чырвонымі крыжамі,але толькі ўзышло сонца, пачуўся гул матора.Валерыя ўбачыла фашысцкі тыгр.Танк ішоў проста на палаткі.Валерыя схапіла сумку з гранатамі, абвешаная імі кінулася пад гусеніцы.Прагрымеў выбух.Танк замёр.Цаной свайго жыцця Валерыя выратавала семдзесят раненых воінаў. За гэты подзвіг санінструктар Валерыя Восіпаўна Гнароўская была пасмяротна ўдастоена звання Героя Савецкага Саюза. Пасля смерці Валерыі, КАМАНДЗIРЫ падраздзялення 907-га палка напісалі пісьмо яе маці (iнакш тут не сагласаваны дзейнiк i выказнiк падраздзяленне напiсалi) ”Вы можаце ганарыцца сваёй дачкой.Яна не схавалася ў цяжкі час,не баялася, а з горда паднятай галавой прыняла смерць,ратуючы раненых.Народ ніколі не забудзе яе.Клянёмся вам, што адпомсцім за гібель нашай сястры Валерыі,за горкія слёзы вашы, за слёзы ўсіх маці.” Разбітая снарадамі, спаленная вёска Вербавая даўно ўзнялася з руін.Цяпер гэта сяло Гнароўскае.Іменем гераіні названы саўгас,а там,дзе загінула Валерыя, узвышаецца абеліск.