"Чалавек уяўляе сабою тое, што ён чытае..." Джым Рон. Заданне: Выкажыце сваё меркаванне на гэты кон.Перевод :Человек представляет собой то , что он читает Джим Рон. Выскажите свое мнение на эту тему.

1) Скончылася летняя спека.
Прыметнік з назоўнікам: летняя спека. Спека (якая?) летняя. Канчатак
-а- у слове спека, канчатак -яя- у слове летняя.
2) У ціхі адвячорак плывуць па блакітным небе вераснёвыя аблокі.
Прыметнік з назоўнікам: у ціхі адвячорак. У адвячорак (які?) ціхі. Канчатак нулявы ў слове адвячорак, канчатак -і- у слове ціхі.
Прыметнік з назоўнікам: па блакітным небе. Па небе (якім?) блакітным. Канчатак -ым- у слове блакітны, канчатак -е- у слове небе.
Прыметнік з назоўнікам: вераснёвыя аблокі. Аблокі (якія?) вераснёвыя. Канчатак -і- у слове аблокі, канчатак -ыя- у слове вераснёвыя.
3) Сытыя дрэвы калышуць лістотай. 
Прыметнік з назоўнікам: сытыя дрэвы. Дрэвы (якія?) сытыя. Канчатак -ы- у слове дрэвы, канчатак -ыя- у слове сытыя.
4) Прайшоў ужо час імклівага росту.
Прыметнік з назоўнікам: імклівага росту. Росту (якого?) імклівага.
Канчатак -у- у слове росту, канчатак -ага- у слове імклівага.
5) З лесу патыхае сырой травой.
Прыметнік з назоўнікам: сырой травой. Травой (якой?) сырой.
Канчатак -ой- у слове травой, канчатак -ой- у слове сырой.

Складаны лёс чалавека ва ўмовах фашысцкай акупацыі даследуецца пісьменнікам ў аповесці "У тумане" (1989). Пасля аварыі на чыгунцы немцы арыштавалі пуцейцаў, якія развінцілі рэйкі. Траіх пакаралі смерцю, а Сушчэню, які не захацеў супрацоўнічаць з ворагам, адпусцілі. Адпусцілі, узвёўшы паклёп, быццам той выдаў сваіх сяброў. Сушчэня трапіў у тупік, партызаны збіраюцца яго "пусціць у расход". Жыццё страчвае сэнс, бо пляма кладзецца на сям’ю і радню. Герой Васіля Быкава разумеў ўвесь трагізм становішча, наканаванне смерці, страчвае надзею. Адзінае, што яму застаецца, дык гэта зрабіць самому выбар: "Ягоная вольная воля — можа, тое адзінае, што засталося непадлеглым нікому. Усё ж ён памрэ на свой выбар…". Сушчэня не жадае жыць несумленна, пакутліва ўсведамляе, што бессэнсоўна супрацьстаяць бязлітасным абставінам ваеннага часу. "Сумленна, як усе, на роўных правах з людзьмі жыць ён не мог, а несумленна не хацеў… Што ж яму яшчэ засталося?.. Чалавек не ўсё можа". Знікае надзея на паратунак у свеце, дзе жахлівая рэальнасць вайны з яе неразбярыхай і хаосам укрыжоўвае чалавека, робіць яго кволым, бездапаможным, адчужаным. Сушчэня прымае смерць як наканаванне, востра адчувае непазбежнасць таго, што мусіць здарыцца. Быкаўскі герой свядома ідзе на ахвяраванне дзеля іншых людзей, у імя дабра і будучыні.