Правда сымона и зоська только не через интернет « раскиданнае гнездо»

старшина карпенко – один из шести человек, оставленных защищать отступление батальона в первые часы войны. все они ведут себя по-разному. карпенко – командир группы. он сразу же распределил между членами группы чёткие обязанности и роли. карпенко - из простой деревенской семьи, и до войны с немцами он был заместителем директора льнозавода. но эта война для него не первая. раньше ему уже пришлось воевать с финнами. с этой войны он пришёл с наградой. в нем чувствуется опытный воин. карпенко - настоящий командир, и это видит вся его группа. на него можно положиться, он не подведет. он мало думает о себе, больше – о своих товарищах. василь быков описывает его, как «уверенного в себе, властного командира». но в то же время, у старшины - самые простые, невоенные мечты. в повести есть сцена, когда карпенко засыпает, и ему видится во сне отец и трое его братьев. у него есть жена, молоденькая учительница катя. когда началась война, они ждали появления на свет первенца. в окопах, карпенко думает о ней, о том, какой будет жизнь, когда война закончится. он оптимист, и до конца будет оставаться сильным, уверенным в победе.

сила духа старшины карпенко проявляется особенно после того, как его смертельно ранили. настоящий солдат, он не перестает отдавать команды, даже когда его собственная смерть смотрит ему в глаза. он умирает, но не сдается. и остается одним из многочисленных героев, которые погибли в первые дни войны, выполняя до конца свою обязанность перед родиной.  

Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. а ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў ян баршчэўскі. вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "шляхціц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях". яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх аповеды падарожнікаў у доме шляхціца завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. найбольш цікавыя апавяданні "плачка" і "сын буры". "плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. у гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых , у пустых касцёлах і на руінах. на яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе плачкай. вобраз плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. у апавяданні "сын буры" сляпы францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе сынам буры. у час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. сын буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. сын буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння. вобразы плачкі і сына буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. кніга "шляхціц завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.